Η λέξη διασκέδαση, στο λεξικό του Τεγόπουλου-Φυτράκη, αποδίδεται με δύο έννοιες: του γλεντιού και της διάλυσης. Επειδή σήμερα μάλλον η δεύτερη έννοια χαρακτηρίζει κυρίως την λέξη, ας δούμε πως οριζόταν στη Χαλκίδα η διασκέδαση πριν από 30 χρόνια . Συνοδοιπόροι και καθοδηγητές σε αυτό το flashback άνθρωποι που έζησαν στο έπακρο εκείνη την εποχή και έχουν να θυμούνται περιστατικά, μαγαζιά και καταστάσεις που σημάδεψαν για πάντα τη νυχτερινή ζωή της περιοχής.
(Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 2 του περιοδικού Square, τον Ιούνιο του 2004)
Τάκης Αποστολίδης
Υπήρξε σήμα κατατεθέν της νυχτερινής ζωής της Χαλκίδας και όχι μόνο.
Ο λογιστής Τάκης Αποστολίδης έχει να επιδείξει πλούσιο βιογραφικό διασκέδασης και θυμήθηκε μαζί μας κάποια πράγματα από το καλοκαίρι του 84.
– Ποιά καλοκαιρινά μαγαζιά ήταν τότε στη κορυφή της διασκέδασης;
– Επειδή μιλάμε μόνο για το καλοκαίρι, θα σου πω τα δύο κυριότερα, που μάζευαν όλο τον κόσμο της πόλης: τα «Αστέρια» και το «Παλίρροια».
– Τί παιζόταν στο «Παλίρροια»;
– Ήταν το κεντρικό στέκι για καφέ στη Χαλκίδα. Για να βρεις, βέβαια, τραπέζι τότε εκεί, έπρεπε να έχεις κανονίσει εκ των προτέρων και μάλιστα να είσαι και γνωστός του μαγαζιού. Όποιος ήθελε να μπει στις μεγάλες παρέες που αλώνιζαν τότε στη νυχτερινή ζωή της πόλης, έπρεπε να μπει στο club του «Παλίρροια». Μετά από το «Παλίρροια» φεύγαμε καρφί για τα ξενοδοχεία στην Ερέτρια.
– Τί γινόταν στα ξενοδοχεία;
– Επί καθημερινής βάσης σχεδόν, πηγαίναμε στο «Palmariva» και το «Holiday in Evia». Εκεί με τις παρέες είχαμε γέλια, πλάκες, αστεία και φυσικά το απαραίτητο καμάκι με τουρίστριες κυρίως, που διέμεναν στα ξενοδοχεία. Κανείς ποτέ δεν έφυγε σόλο από τα ξενοδοχεία!
– Τί θυμάστε έντονα από εκείνη τη περίοδο;
– Ο χορός πάνω στην άμμο, δίπλα στη θάλασσα, καθώς η πίστα δεν χώραγε 1500 άτομα! Θυμάμαι μια κατάμεστη παραλία όπου οι γυναίκες κυκλοφορούσαν με topless ή με string. Το ατελείωτο καλαμπούρι και τα πειράγματα μεταξύ μας!
– Τα πράγματα στο καμάκι ήταν «στεγνά», όπως σήμερα, ή διαφορετικά;
– Τότε γινόταν πολύ παιχνίδι με τις τουρίστριες. Εδώ που τα λέμε, στα ξενοδοχεία εκτός από τα καλά Αγγλικά που γνώριζα, έμαθα Ιταλικά, Γαλλικά και Φλαμανδικά! Τα μίλαγα άνετα, αλλά δεν τα έγραφα.. Θυμάμαι τότε λέγαμε “Fresh meat on the beach”, όταν κάτι καλό κυκλοφορούσε στην παραλία.
– Οι παρέες της εποχής πώς ήταν;
– Η παρέα μου ήταν η μεγαλύτερη στη Χαλκίδα. Ήταν, θυμάμαι, η Λίζα Στρατίνη, ο Μιχάλης Ασλάνης, ο Βασίλης Πλακουτάρης, ο Νάσος Γώγος, ο Θοδωρής Εμμανουήλ, ο Γιώργος Μόσχος, ο Γιώργος Παναγιάρης, ο Δημήτρης Αδριανός, ο Πάτροκλος Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι. Να φανταστείς πηγαινοερχόμασταν Χαλκίδα – Ερέτρια μεταφέροντας 20 με 25 άτομα την ημέρα!
– Ο κόσμος σήμερα διασκεδάζει;
– Δεν είμαι μηδενιστής. Υπάρχουν κάποια μαγαζιά, όπου περνάς καλά, όμως οι εποχές έχουν αλλάξει. Κάποιος θα βγει ένα Σάββατο, θα πιεί ένα ποτό και θα πάει σπίτι του. Οι παλιές εποχές, όπου ο κόσμος ήταν κάθε βράδυ έξω, δυστυχώς τελείωσαν.
Τάκης Αποστολίδης: «Όσο πιο πολύ τρέλα πούλαγες, τόσο μεγαλύτερη επιτυχία είχες με τις γυναίκες. Κανείς ποτέ δεν έφυγε σόλο από τα ξενοδοχεία…»
Ο Τάκης Αποστολίδης μαζί με το φίλο του Τάκη Στρατίνη σε έξοδο τους στο «Golden beach» στην Ερέτρια.
Ο Τάκης Αποστολίδης παίζοντας μουσική στα Αστέρια
Από τουρνουά βόλει, στα «Αστέρια». Όρθιοι είναι οι: Νίκος Αγγέλου, Στέλιος Χαρλαβάνης, Γιώργος Βελλισαράκος, Μάνος Παπαμακάριος. Κάτω είναι οι: Μπάμπης Καρλής, Κώστας Ματσούκας, Γιώργος Μόσχος, Τάκης Αποστολίδης.
Θοδωρής Βενέρης: «Ήταν υπέροχο να βλέπεις 2.500 και 3.000 ανθρώπους να χορεύουν στην πίστα μέχρι τελικής πτώσης!»
Θοδωρής Βενέρης
Ο Θοδωρής Βενέρης είναι διευθυντής του ξενοδοχείου «Holiday’s in Evia» στην Ερέτρια. Το Καλοκαίρι του 84 η πίστα της disco του ξενοδοχείου γνώριζε μεγάλες στιγμές!
– Πότε δημιουργήθηκε το ξενοδοχείο;
– Το 1969. Θα πρέπει να πούμε πως, όταν χτίστηκε η περιοχή ήταν «άγρια», με κακό οδικό δίκτυο. Παρά τις δυσκολίες το ξενοδοχείο σύντομα έγινε συνώνυμο της διασκέδασης.
– Tι γινόταν στο «Ηoliday’s in Evia» το ΄84;
– Το 84 ήταν μια πάρα πολύ δυνατή περίοδος για το ξενοδοχείο. Η καλοκαιρινή disco ήταν το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού. Ήταν υπέροχο να βλέπεις 2.500 και 3.000 άτομα να χορεύουν μέχρι τελικής πτώσης στην πίστα!
– Περιγράψτε μου λίγο το καλοκαιρινό σκηνικό του ξενοδοχείου.
– Η παραλία ήταν διαμορφωμένη με τρόπο που σε προκαλούσε να είσαι όλη την ώρα στην θάλασσα και την αμμουδιά. Υπήρχαν γωνιές, όπου ο καθένας μπορούσε να πάει και να απολαύσει το τοπίο, ο κόσμος έπαιζε μπάλα στην άμμο, έκανε θαλάσσια σπορ και φυσικά, όπως προείπα, χόρευε, είτε στην disco είτε στην αμμουδιά!
– Και οι Χαλκιδαίοι;
– Όλη η Χαλκίδα, επί καθημερινής βάσης και ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα, κατέβαινε στην Ερέτρια. Ερχόταν στο «Ηοliday’s in Evia» και διασκέδαζε, από το πρωί μέχρι το βράδυ! Υπήρξαν παρέες Χαλκιδαίων που άφησαν εποχή στο ξενοδοχείο με τα ξέφρενα γλέντια και τα ξενύχτια τους!
– Όπως;
Δεν θα ήθελα να αναφέρω ονόματα και καταστάσεις λόγω της σημερινής επαγγελματικής τους ιδιότητας, αλλά και επειδή πιστεύω πως η διασκέδαση είναι προσωπική υπόθεση.
– Υπήρξαν ακραίες εκφάνσεις διασκέδασης;
– Ποτέ και αυτό ήταν το μοναδικό της εποχής. Τότε διασκέδαζες ξέφρενα, αλλά χωρίς να προκαλείς. Μπορούσες να κάνεις ό, τι πιο τρελό ήθελες, αλλά αυτό αφορούσε μόνο εσένα. Δεν ενοχλούσες τον διπλανό σου, δεν γινόσουν θέμα συζήτησης για κάτι κακό ή χυδαίο που έκανες, αλλά μόνο για το πόσο καλά χόρευες.
– O κόσμος τότε ήταν ελεύθερος να εκφραστεί ή υπήρχαν και κάποια όρια, που έθετε το ξενοδοχείο;
– Υπήρχε απόλυτη ελευθερία στη διασκέδαση του κόσμου, αλλά βέβαια χωρίς να γίνεται ασύδοτος, όπως προείπα. Κανείς ποτέ δεν ενόχλησε γυναίκα στο ξενοδοχείο, χωρίς βέβαια να το θέλει και η ίδια. Δεν είχαμε ποτέ μέτρα αστυνόμευσης, γιατί ποτέ δεν ήταν απαραίτητα. Όλοι ήξεραν που να σταματήσουν και όλοι κοίταζαν να περάσουν καλά. Αυτό εξάλλου, καθιέρωσε και το ξενοδοχείο στο μυαλό του κάθε Χαλκιδαίου ως το απόλυτο σημείο συνάντησης και διασκέδασης.
– Η χρυσή εποχή του Holida’s in Evia έχει παρέλθει;
– Όλα τα ξενοδοχεία έχουν διακυμάνσεις ως προς την κίνηση που παρουσιάζουν. Άλλοτε η κίνηση είναι κατακόρυφη προς τα πάνω και άλλοτε παρουσιάζει πτωτικές τάσεις. Φυσικά δε γίνεται, όχι βέβαια λόγω ξενοδοχείου, αλλά λόγω εποχής να ξαναζήσουμε το καλοκαίρι του ΄84, όχι μόνο ως επιχειρηματίες, αλλά και ως άνθρωποι.
– Τι άλλαξε;
– Πολλά. Οι τάσεις διασκέδασης του κόσμου, οι καταστάσεις, τα οικονομικά μεγέθη και γενικότερα, ό, τι άλλαξε σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Bέβαια, διασκέδαση σήμερα νομίζω πως υπάρχει, αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο. Τα μπαράκια αποτελούν έναν τρόπο διασκέδασης, αλλά όπως είναι φυσικό δεν συγκρίνεται με αυτή του ΄84!
Το καλοκαίρι του 84 η disco του ξενοδοχείου «Holiday’s in Evia» ζούσε τις καλύτερες στιγμές του.
Κώστας Καρατζάς: «Εκατοντάδες σόλες παπουτσιών, αν και πολλοί χόρευαν ξυπόλυτοι, έλιωσαν στις πίστες το καλοκαίρι του 84».
Κώστας Καρατζάς
Τίμησε τις μουσικές κονσόλες αρκετών μαγαζιών από τη θέση του DJ.
Ιδιοκτήτης πρακτορείου ΟΠΑΠ σήμερα, αναπολεί τα χρόνια της «πραγματικής διασκέδασης» και μας είπε πως «αφού σας μίλησε ο Τάκης Αποστολίδης, τι έμεινε σε εμένα να πω;»
– Τι σήμαινε τότε καλοκαίρι;
– Σήμαινε: φεύγω το πρωί από το σπίτι μου και γυρίζω το βράδυ. Πέρασμα από όλα τα στέκια και διασκέδαση μέχρι τελικής πτώσης! Μπορεί το επόμενο πρωί να έπρεπε να πας στη δουλειά και να πήγαινες κατευθείαν από το καλοκαιρινό μαγαζί, στο οποίο διασκέδαζες μέχρι πρίν λίγο!
– Τότε διασκέδαζε όλος ο κόσμος;
– Ίσως σου φανεί περίεργο αλλά όχι. Το καλοκαίρι του ΄84 ήταν πολύ έντονο και γι’ αυτό υπήρχαν και πολλοί οι οποίοι ενοχλούνταν από το όλο κλίμα. Η διασκέδαση γνώρισε κυνηγητό από ανθρώπους οι οποίοι το έβρισκαν αδιανόητο να ακούς μουσική στη διαπασών και να χορεύεις μέχρι τις πέντε το πρωί.
– Ποιά μαγαζιά ήταν στο φόρτε τους;
– Ήταν τα «Αστέρια», το «Παλίρροια», η «Jonnata» το «Sun Rise» και φυσικά τα ξενοδοχεία στην Ερέτρια. Το καθένα από τα παραπάνω, είχε να προσφέρει και κάτι διαφορετικό σε αυτόν που ήθελε να περάσει καλά.
– Πού περάσατε καλύτερα;
– Στα «Αστέρια», όπου τότε μεσουρανούσαν και στο «Sun Rise», που και εκεί διασκέδαζε πολύ ο κόσμος. Ήταν υπέροχο να βλέπεις ένα μαγαζί να γίνεται το «πάτα με να σε πατώ»! Δεν μπορούσες να ακούσεις τίποτα από την πολύ δυνατή μουσική η οποία τονίζω πως ακουγόταν αρκετά χιλιόμετρα μακριά.
– Τα «Αστέρια», ήταν και στην διασκέδαση «αστέρι» λοιπόν!
– Ναι! Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν η ολοήμερη λειτουργία του. Ήταν εντελώς φυσιολογικό να πηγαίνεις το μεσημεράκι, για να πιεις ένα καφέ, με την πετσέτα και το μαγιό σου και να καταλήγεις στο σπίτι σου, στις τρείς και τέσσερις τα ξημερώματα. Η βραδινή διασκέδαση έβρισκε τους περισσότερους από το μεσημέρι να πίνουν μπύρες, να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα και στο τέλος να χορεύουν υπό τις μελωδίες του βραδινού προγράμματος του μαγαζιού! Το καλοκαίρι, γιατί μόνο στο καλοκαιρινό μαγαζί γινόταν κάτι τέτοιο, δεν ήταν σπάνιο να μπεις το πρωί και να φύγεις τα μεσάνυχτα. Αυτά που σήμερα γίνονται στα νησιά, γίνονταν στη Χαλκίδα τη δεκαετία του 80!
– Τι άλλο γινόταν τότε;
– Τότε ο καθένας έπαιρνε το ποτό του, περπάταγε πέντε μέτρα φτάνοντας δίπλα στη θάλασσα και σταμάταγε μπροστά σε κάποια φωτιά όπου καθόταν και απολάμβανε στην κυριολεξία στιγμές διασκέδασης. Όλοι τότε, μια παρέα! Οι βουτιές στη θάλασσα με τα ρούχα ήταν κάτι συνηθισμένο. Όπως επίσης και το «παιχνίδι» μεταξύ κοριτσιών και αγοριών. Όλα αυτά είναι πράγματα, τα οποία και σήμερα συμβαίνουν, αλλά με διαφορετική προσέγγιση.
– Γίνονταν events εκείνη την εποχή;
– Ναι, γινόταν χαμός με τους διαγωνισμούς χορού! Τα μαγαζιά πάρα πολύ συχνά οργάνωναν τέτοιους διαγωνισμούς, όπου ο κόσμος και τους ήθελε και συμμετείχε. Δεν ήταν τότε όπως σήμερα, που κρατάς ένα ποτήρι στο χέρι και κουνιέσαι στην μπάρα. Τότε ο χορός ήταν μέσο διασκέδασης αλλά και ένας τρόπος να πλησιάσεις γυναίκες στη πίστα. Στους νικητές των διαγωνισμών δίνονταν και δώρα, όπως τηλεοράσεις, στερεοφωνικά και διάφορα άλλα. Ο Γιάννης Βασιλείου μάλιστα είχε κερδίσει και σε διαγωνισμό χορού, που είχαν οργανώσει τα Αστέρια.
– Κάθε πέρσι και καλύτερα;
– Δεν είναι άσπρο, μαύρο. Όλα αλλάζουν, όλα διαφοροποιούνται και ήταν απολύτως φυσιολογικό να αλλάξει και ο τρόπος διασκέδασης. Οι κλασσικές disco παρέδωσαν την σκυτάλη στα μπαράκια. Τον χορό διαδέχθηκε το απλό κούνημα στην μπάρα. Η τρέλα της εποχής αντικαταστάθηκε με το σημερινό άγχος. Όσο και αν μας πονάει εμάς που ζήσαμε όλα αυτά που σου περιέγραψα, όλα έρχονται και παρέρχονται και ίσως είναι το μόνο σίγουρο σ’ όλη αυτή την ιστορία.
Σε ένα από τα πάρτι του πειρατικού τότε «ράδιο Χαλκίδα» ο Κώστας Καρατζάς, νεαρός ραδιοφωνικός παραγωγός τότε, μαζί με το ζεύγος, εκείνη την εποχή, Ανδρέα Μικρούτσικου και Σοφία Βόσσου.
Γιάννης Βασιλείου: «Όλες οι πολυτέλειες που συναντάμε σε σημερινά μαγαζιά, τότε ήταν ανούσιες, τολμώ να πω. Σημασία είχε το περιεχόμενο, δηλαδή η διασκέδαση και όχι το περιτύλιγμα».
Γιάννης Βασιλείου
Γνωστός για τα περάσματα του από όλα τα μαγαζιά της Χαλκίδας ως DJ, έχει να θυμάται πολλά από το καλοκαίρι του ΄84. Ο Γιάννης Βασιλείου είναι ο νεώτερος από τους συνοδοιπόρους μας, σε αυτό το ταξίδι σε μια άλλη εποχή.
– Διασκέδαση το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ;
– Αρχικά ο κόσμος κατέβαινε στην παραλία και πήγαινε στο παλιό «Παλίρροια», το οποίο όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι είχε καθίσματα και απέναντι, από την μεριά της θάλασσας. Εκεί έπινε τον καφέ του το πρωί και μετά, κατά το μεσημεράκι, όλοι στα Αστέρια για μπάνιο, όπου γινόταν πανικός. Το 84, τα «Αστέρια» τα είχε η Ξυγκάκη που πρώτα είχε το σινεμά «Πάολα». Τα «Αστέρια» ήταν πάντα γεμάτα! Αν και ήταν οργανωμένη παραλία, γέμιζε από κόσμο, που ήθελε να απολαύσει το μπάνιο του, και το βράδυ λειτουργούσαν σαν disco. Τα ξενοδοχεία δεν τα αναφέρω, γιατί de facto κατεστημένο στο χώρο της βραδυνής και όχι μόνο διασκέδασης.
– Πώς ήταν μια καλοκαιρινή disco της εποχής;
– Ήταν ένα μαγαζί μινιμαλιστικό. Τα κύρια στοιχεία, για να είναι επιτυχημένο, ήταν η πολύ δυνατή μουσική, η πίστα, το άφθονο και κυρίως ανόθευτο ποτό. Όλες αυτές οι υπερβολικές πολυτέλειες, που συναντάμε σε σημερινά μαγαζιά, την εποχή εκείνη ήταν ανούσιες, τολμώ να πω. Σημασία είχε το περιεχόμενο, δηλαδή η διασκέδαση και όχι το περιτύλιγμα.
– Ο οικονομικός παράγοντας έπαιζε ρόλο στο να περάσει κάποιος καλά;
– Όχι όσο σήμερα. Ο καθένας που θα έβγαινε για να διασκεδάσει, θα έπινε τρία και τέσσερα ποτά, που σήμερα κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Θα έπινε τα ποτά του, θα κέρναγε και άλλα τόσα σε άλλες παρέες, που πολλές φορές, ήταν και άγνωστες, αλλά ως το τέλος της βραδιάς θα γνωρίζονταν. Πάντα έβρισκες χρήματα για διασκέδαση, γιατί τότε το πάν ήταν η διασκέδαση.
– Ποιό ήταν το χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής;
– Οι πολύ μεγάλες παρέες. Ήταν απόλυτα φυσιολογικό να βλέπεις αραχτούς, πχ στο Παλίρροια καμιά εικοσαριά άτομα να είναι όλα μέλη της ίδιας παρέας. Θυμάμαι που κατέβαινες να πιεις έναν καφέ στην παραλία και δεν είχες κλείσει ραντεβού με την παρέα για την ώρα και το μέρος. Πάντα, όποια ώρα και όπου πήγαινες, για καφέ ή ξενύχτι, έβρισκες παρέα.
– Τί μουσική παίζατε;
– Και τι δεν παίζαμε! Ήταν η εποχή με τα disco κομμάτια και τις ανάλαφρες επιτυχίες, οι οποίες και σήμερα ακούγονται. Παίζαμε Modern Talking, Bad Boys Blue, Duran-Duran, electropop, Cure, Stranglers, Simple Minds, και γενικότερα το new wαve που λέγαμε.
– Εναλλακτικοί τρόποι διασκέδασης υπήρχαν;
– Δεν θα το έλεγα εναλλακτικοί. Υπήρχαν στέκια για άλλου είδους διασκέδαση. Το στέκι του Μανωλάκη του Τρελού ήταν ασύλληπτο. Ήταν δίπλα από το αλλοτινό «Αργώ» (σημερινό «Frenzie»), στην παραλία, στο οποίο Αργώ, να μην ξεχάσω να πω, πως πήγαιναν όλοι το βράδυ για μακαρονάδα. Στου Μανωλάκη, λοιπόν, πηγαίναμε για το τρελό του παγωτό! Έφτιαχνε την Πολίτικη συνταγή του παγωτού με τα σιρόπια και πολλές φορές έβαζε μέσα ό, τι μπορείς να φανταστείς, μέχρι και σαρδέλες! Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχάσω και τα θερινά σινεμά, όπου ο κόσμος πράγματι και εκεί διασκέδαζε.
– Πήγαιναν στα θερινά οι Χαλκιδαίοι;
– Πάρα πολύ. Η Χαλκίδα είχε πάρα πολλά θερινά σινεμά, τα οποία πάντα ήταν γεμάτα. Θυμάμαι ήταν το Rex, το Άλφα, το Μαίρη και το Νίκη. Πολύ κακώς έχει ουσιαστικά εκλείψει αυτός ο τρόπος διασκέδασης…
– Σήμερα τι έχει αλλάξει;
– Έχει χαθεί η ποιότητα. Εκείνη την εποχή το χρήμα δεν έπαιζε ρόλο στην ποιότητα, αλλά στην ποσότητα. Όλα ήταν πιο αυθεντικά. Μπορεί να μην είχες τα χρήματα για να πάρεις κάτι σε ποσότητες, αλλά αυτό που θα έπαιρνες, είτε ήταν φαγητό, είτε ποτό, θα ήταν ποιοτικά το ίδιο με αυτό που κάποιος με πιο πολύ χρήμα θα απολάμβανε. Αυτό πλέον έχει χαθεί, όπως χάθηκαν και οι καθημερινές ανθρώπινες επαφές. Τότε από όπου και να πέρναγες, χαιρέταγες τον κόσμο χωρίς καν να τον ξέρεις και σου ανταπέδιδε. Σήμερα κάτι τέτοιο δε γίνεται.
Ο Γιάννης Βασιλείου μαζί με τον Μπάμπη Σαχίνη σε μια από τις καλοκαιρινές τους εξόδους.
Ο Γιάννης Βασιλείου, τελευταίος από δεξιά, αγνώριστος, σα να έχει βγει από ταινία με το Στάθη Ψάλτη, αμέσως μετά από διαγωνισμό χορού στα Αστέρια, όπου είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο.
Τι μου λες;
Ο Γιώργος Παπανδρέου ως φοιτητής είχε περάσει αξέχαστα στο «Palmariva».
Το 84 άρχιζε να αναπτύσσεται η περιοχή στις Αλυκές.
Το παγωτό του Μανωλάκη του Τρελού περιείχε τα πάντα. Ακόμα και αντζούγιες!
Στην πίστα των Αστεριών έχει χορέψει κοπέλα, με πλήρη εξάρτυση βατραχανθρώπου.
Κανένα μαγαζί δε λειτουργούσε με ωράριο, πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι πελάτες.
Η περιοχή της Γλύφας, το 84 ήταν μόνο χωράφια.
Η παραλία της Χαλκίδας, ήταν γεμάτη τραπεζάκια από τη μεριά της θάλασσας.
(Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 2 του περιοδικού Square, τον Ιούνιο του 2004)