30. Δελαγραμμάτικα (Νικόλαου)

Ο Νικόλαος Δελαγραμμάτικας γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1853. Κατάφερε από απλός στρατιώτης να φτάσει μέχρι και το βαθμό του αντιστράτηγου. Το 1878 έδωσε την πρώτη του μάχη έχοντας το βαθμό του λοχία, στη μάχη του Δομοκού, ενώ συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις μάχες του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου αλλά και στην απόβαση στην τουρκοκρατούμενη Χίο. Το 1916 αποστρατεύθηκε και έζησε στη Χαλκίδα μέχρι το θάνατό του, το 1938.

31. Δήμητρος

Ονομάστηκε έτσι το 1959 από τη θεά Δήμητρα. Η Δήμητρα ήταν σύμφωνα με τη μυθολογία κόρη του Κρόνου και της Ήρας. Μετά από ερωτική συνεύρεση με τον αδερφό της  Δία, απέκτησε την Περσεφόνη. Ήταν μια από τις σημαντικότερες θεές του δωδεκάθεου και προστάτευε τη γεωργία. Μάλιστα λατρεύτηκε ιδιαίτερα στην Εύβοια και κυρίως στη Χαλκίδα και την Ερέτρια.

32. Διοκλέους

Ο Διοκλής ήταν αρχαίος, περίφημος γιατρός από την Κάρυστο. Έζησε τον 4ο π.Χ. αιώνα και θεωρείται από τους θεμελιωτές της ιατρικής, μετά τον Ιπποκράτη.

33. Διρφύων

Ονομάστηκε έτσι από το όνομα του σημερινού δήμου που αρχικά ανήκε στην επαρχία της Χαλκίδας. Το 1912 χαρακτηρίστηκε κοινότητα με έδρα τους Στρόπωνες, ενώ αργότερα η έδρα μεταφέρθηκε στη Στενή για το χρονικό διάστημα 1933 – 1941. Στην περιφέρεια της Στενής υπάγονταν πολλές γειτονικές περιοχές. Το 1988 τα όρια του δήμου άλλαξαν και μερικές ενσωματώθηκαν σε άλλους δήμους, ενώ κάποιες καινούργιες προστέθηκαν στο δήμο Διρφύων.

34. Δούκα (Αδάμ)

Μέχρι το 1920, οπότε και ο δρόμος πήρε την ονομασία «Δούκα», η οδός λεγόταν «Λινού», προς τιμήν του μουσικού της αρχαιότητας. Ο Αδάμ Δούκας ήταν υπολοχαγός πυροβολικού με καταγωγή από την Αθήνα. Συμμετείχε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την κατάληψη της Πρέβεζας και την επανάκτηση της πόλης από τους Τούρκους. Έχασε τη ζωή του στη μάχη που έγινε στα υψώματα του Σόροβιτς, στην περιοχή του Αμύνταιου, στις 24 Οκτωβρίου του 1912.

35. Δρακοπούλου (Ηλία)

Ο Ηλίας Δρακόπουλος γεννήθηκε στο Μαρμαρά Προποντίδας το 1911 και ήρθε στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, το 1922. Το 1930 κατετάγη στο πεζικό και μετά από οκτώ χρόνια διορίστηκε επιμελητής της βιβλιοθήκης Χαλκίδας. Σκοτώθηκε το 1940, στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, υπερασπιζόμενος το ύψωμα «Παπαδήμα».

36. Δρυόπων

Το φύλο των Δρυόπων αρχικά κατοικούσε στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στην Εύβοια μετά την κάθοδο των Δωριέων. Στο φύλο των Δρυόπων αποδίδονται και οι μεγαλιθικές κατασκευές στην Εύβοια, γνωστές ως «Δρακόσπιτα». Βλ. αναλυτικά, εδώ.

37. Ελεφήνορος

Στον γνωστό σε όλους μας Τρωικό πόλεμο έλαβε μέρος και η Εύβοια. H φυλή των Αβάντων πρωτοστάτησε στις ομηρικές μάχες. Βασιλιάς της Εύβοιας τότε ήταν ο Ελεφήνορας, γιος του Χαλκόδοντα και της Μελανίππης.

38. Επιμενίδου

Ο σοφός, προφήτης και ποιητής Επιμενίδης καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα εξαιτίας των μύθων που συνόδευαν το όνομά του. Ένας από αυτούς έλεγε πως μπορεί να βγάζει την ψυχή από το σώμα του και να την ξαναβάζει, όποτε ο ίδιος επιθυμούσε! Ιστορική είναι μία φράση του, η οποία αποτελεί θέμα φιλοσοφικών συζητήσεων Είπε πως: «Όλοι οι Κρητικοί είναι ψεύτες!» Άραγε αυτός ήταν ψεύτης ή όχι; Έζησε, σύμφωνα με τον μύθο, μέχρι την ηλικία των 150 ετών!

39. Ερίζου (Παύλου)

Ο Ερρίζος Παύλος του Μάρκου (ατυχής εξελληνισμός του Ιταλικού Paulo Erizzo) ήταν ο τελευταίος βαΐλος (διοικητής) της Ενετοκρατούμενης Χαλκίδας. Πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος είχε την ατυχία να αντιταχθεί στον ισχυρό στρατό του Μωάμεθ Β΄ το καλοκαίρι του 1470 και τελικά –σύμφωνα με την επικρατέστερη ιστορική εκδοχή- να βρει φριχτό θάνατο διχοτομούμενος.

40. Ερμού

Ο πασίγνωστος εμπορικός δρόμος της Χαλκίδας οφείλει την ονομασία του στο γιο του Δία και της Μαίας, τον Ερμή. Εκτός από αγγελιαφόρος ήταν θεός των δρόμων, του ύπνου, των ονείρων αλλά και της τύχης. Επίσης, ήταν προστάτης του χρήματος, των εμπόρων, αλλά και των κλεφτών. Γι’ αυτό λοιπόν, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας υπάρχει και μία οδός Ερμού, η οποία χαρακτηρίζει τον εμπορικότερο δρόμο της εκάστοτε περιοχής.

41. Ερωτόκριτου

Η ευγενική μορφή του Ερωτόκριτου από το πασίγνωστο έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου είχε καμία σχέση με τη Χαλκίδα; Και όμως είχε. Η μυθοπλασία θέλει τον Ερωτόκριτο να εξορίζεται από την Αθήνα και να βρίσκει καταφύγιο στη Χαλκίδα. Τα πέντε χρόνια διαμονής του στην πόλη μας έκαναν τον Ερωτόκριτο να λατρέψει τις ομορφιές του τόπου αλλά και τους κατοίκους του.

42. Ευφορίωνος

Ο Ευφορίωνας γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 276 π.Χ. και σπούδασε στην Αθήνα. Σε προχωρημένη ηλικία πήγε στη βιβλιοθήκη της Αντιόχειας, προσκεκλημένος του Αντίοχου, όπου έγινε διευθυντής. Έγραψε μυθολογικά έπη και σατυρικά ποιήματα. Τα έργα του είναι σκοτεινά και αινιγματικά. Οι φήμες τον θέλουν γνωστό για την ασχήμια του και την αμφίβολη διαγωγή του.

43. Ησίοδου

Ο Ησίοδος είναι ο δεύτερος παλαιότερος ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, μετά τον Όμηρο. Γεννήθηκε στην περιοχή Άσκρα της Βοιωτίας και είχε λάβει μέρος σε διαγωνισμό ποίησης που είχε οργανωθεί στη Χαλκίδα, απαγγέλλοντας το έργο του «Έργα και Ημέραι». Ο κόσμος που παρακολουθούσε το διαγωνισμό δεν ενθουσιάστηκε από το έργο του και δεν το ψήφισε ως καλύτερο, αλλά ο τότε βασιλιάς της πόλης Αρχιδάμας του έδωσε το πρώτο βραβείο. Κοινώς, οι γνωριμίες με «σωστά πρόσωπα», πάντα βοηθούσαν!

44. Θεοχάρη

Η οδός πήρε την ονομασία της από το λόγιο Θεόδωρο Θεοχάρη που γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1897. Αν και φοίτησε στη νομική σχολή Αθηνών, όταν ήρθε στη Χαλκίδα με το που ολοκλήρωσε τις σπουδές του δεν εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Προτίμησε να ασχοληθεί με τα πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δρώμενα της πόλης του, συμμετέχοντας σε πολλούς τοπικούς συλλόγους και σωματεία μέχρι το θάνατό του, τη χρονιά του 1962.

45. Ιπποβοτών

Οι Ιπποβότες ήταν αρχαία αριστοκρατική τάξη των Χαλκιδαίων που κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή και διοίκηση της πόλης από τις αρχές του 700 π.Χ. μέχρι το 440 π. Χ.  Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους, οι Ιπποβότες ίδρυσαν αποικίες στη Σικελία, στην Ιταλία και στη Μακεδονία, ενώ βρίσκονταν σε συνεχείς πολεμικές συρράξεις με τους Ερετριείς. Ο Περικλής των Αθηνών, κατά τη διάρκεια του «χρυσού αιώνα», κατέλυσε την εξουσία τους.

46. Ισαίου

Αρχαίος ρήτορας με Χαλκιδαίικη καταγωγή που πέρασε όμως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα. Επειδή δεν ήταν «γνήσιος» Αθηναίος, του απαγορευόταν να απαγγέλει δημόσια τους λόγους του, σύμφωνα με τα τότε πρότυπα της εποχής. Κάτι που ασφαλώς δεν τον εμπόδισε να γράφει λόγους, για να τους εκφωνούν άλλοι ρήτορες, όπως κάνουν σήμερα πολλοί πολιτικοί. Στο συγγραφικό του ενεργητικό συγκαταλέγονται 64 λόγοι, αν και η πατρότητα μερικών εξ αυτών αμφισβητείται.

47. Καλλία (Κωνσταντίνου)

Ο Κωνσταντίνος Καλλίας γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1901 και σπούδασε νομικά. Το 1946, εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Εύβοιας με το κόμμα Ε.Ε.Κ. Εκλέχθηκε ευρωβουλευτής και τιμήθηκε με παράσημα και διακρίσεις. Επίσης, έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα.

48. Καλογεροπούλου (Νικόλαου)

Για να βρείτε την οδό Καλογεροπούλου, πρέπει να εξασκήσετε τις μαντικές σας ικανότητες, γιατί σε κανένα σημείο σ’ όλο το μήκος της δεν υπάρχει ταμπέλα που να ενημερώνει για την ονομασία της! Ο μεγάλος πολιτικός άνδρας της Ελλάδας, Νικόλαος Καλογερόπουλος, γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1853 και σπούδασε νομικές και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Εκλέχθηκε βουλευτής για πρώτη φορά το 1885, με τη βοήθεια του  στενού του φίλου Χαρίλαου Τρικούπη. Νίκησε στις εκλογές του 1887, 1892, 1899, 1902, 1905, 1906, 1910, 1915. Υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδας και υπουργός κατ’ επανάληψη. Πέθανε στην Αθήνα το 1959.

49. Κακαρά (Μιχαήλ)

O Μιχαήλ Κακαράς γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1858 και πέθανε στα 52 του χρόνια, το 1919,  από εγκεφαλικό. Διετέλεσε δήμαρχος της Χαλκίδας από το 1903 έως το 1912. Τότε, παραιτήθηκε για να λάβει μέρος στις εθνικές εκλογές. Επί των ημερών του ενώθηκε με σιδηροδρομική γραμμή η Χαλκίδα με τον Πειραιά και κατασκευάστηκαν οι στρατώνες του 3ου συντάγματος Πεζικού, το 1911. Εκλέχθηκε βουλευτής Ευβοίας στις εκλογές των ετών 1895, 1902, 1915 και 1917.

50. Καραγιάννη (Λέλας)

Η Λέλα Καραγιάννη γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας με το επώνυμο Μινοπούλου. Θα ήταν μια απλή νοικοκυρά, αν δεν ερχόταν η κατοχή των Γερμανών, όταν και ανέλαβε έντονη αντιστασιακή δράση, χρησιμοποιώντας σπίτια δικά της και συγγενών της, για να κρύβει Έλληνες και ξένους αγωνιστές. Συνελήφθη μαζί με τα παιδιά της από τους Γερμανούς και βασανίστηκε άγρια, για να ομολογήσει την υπόθαλψη των αντιστασιακών. Δεν ομολόγησε τίποτα, όμως, και εκτελέστηκε το 1944.

51. Κλεομάχους

Ο Κλεόμαχος ήταν ο αρχηγός των Θεσσαλών ιππέων που έσπευσαν να βοηθήσουν τη Χαλκίδα στον τρίτο Ληλαντικό πόλεμο με την Ερέτρια. Χάρη στην απαράμιλλη ανδρεία του, που τον οδήγησε στο θάνατο, η Χαλκίδα νίκησε στον πόλεμο. Για να τιμήσουν τη θυσία του οι Χαλκιδαίοι, του έφτιαξαν τάφο στην τότε αγορά της πόλης, διακοσμώντας τον με ένα κίονα.

52. Κρατήρος

Στην οδό Κρατήρος δεν υπάρχει πινακίδα που να μας πληροφορεί για το «νονό» της, τον Κράτη. Ο προαναφερθείς ήταν σημαντικός μηχανικός της αρχαιότητας, που γεννήθηκε την Ελληνιστική περίοδο στη Χαλκίδα. Προέβη σε μεγάλα τεχνικά έργα της εποχής του, όπως η αποξήρανση της λίμνης της Κωπαΐδας. Μ’ ένα σύστημα στοών αφαίρεσε τα νερά της και τα οδήγησε στον Ευβοϊκό κόλπο. Στην Αθήνα εργάστηκε ως αρχιμηχανικός σε σημαντικά έργα, όπως το αποχετευτικό σύστημα της πόλης, αλλά και την παροχή πόσιμου νερού μέσω τάφρων.

53. Κριεζή

Ο δρόμος πήρε το όνομά του από την οικογένεια Κριεζή που κατοικούσε στην Καρυστία Ευβοίας και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Ύδρα. Όλα τα μέλη της οικογένειας διακρίθηκαν για τους αγώνες τους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και αργότερα, προσφέροντας πολλές υπηρεσίες στο ελληνικό κράτος. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στον Αντώνη Κριεζή που πολέμησε στο πλευρό του Μιαούλη τους Τούρκους και διετέλεσε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως κατά τα έτη 1849-1854.

54. Κριεζώτου (Νικόλαου)

Ο Ευβοιώτης Νίκος Κριεζώτης ήταν βοσκός και το 1821 μπήκε στην ομάδα του ήρωα Αγγελή Γοβιού. Λίγο αργότερα έγινε γενικός οπλαρχηγός της επανάστασης στην Εύβοια.

55. Κώτσου (Δημήτριου)

Ο Ευβοιώτης Δημήτρης Κώτσος έδειξε τέτοια γενναιότητα στις μάχες της επανάστασης του 1821, ώστε ο Γοβιός τον έκανε υπαρχηγό του στην Εύβοια. Σφαγιάστηκε από τους τούρκους και το ακέφαλο σώμα του εκτέθηκε στην παραλία της Χαλκίδας για παραδειγματισμό.

56. Λεμπέση (Χρήστου)

Ο Χρήστος Γεωργίου Λεμπέσης, ιατρός που γεννήθηκε το 1856 στο Μύτικα, ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση και διετέλεσε δήμαρχος Χαλκίδας την περίοδο 1895 -1903. Το όνομά του συνδέθηκε με τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης, η οποία μάλιστα κατέχει την τέταρτη θέση στη σειρά ηλεκτροφωτισμού όλων των πόλεων της Ελλάδας! Εγκαινίασε το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στις 4 Νοεμβρίου του 1901. Στις 16 Νοεμβρίου του 1930 πέθανε στη Χαλκίδα.

57. Λιάσκα

Ονομάστηκε έτσι τη χρονιά του 1920, προς τιμήν των αδερφών Λιάσκα. Οι Γιώργος και Χρήστος Λιάσκας γεννήθηκαν στη Χαλκίδα και κατατάχθηκαν στο στρατιωτικό σώμα του Πεζικού. Τα δύο αδέρφια θυσιάστηκαν για την πατρίδα κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Ο Γεώργιος Λιάσκας έχοντας το βαθμό του λοχαγού, σκοτώθηκε στη μάχη του Ναλμάγκιοϊ στις 16 Οκτωβρίου του 1912, ενώ λίγο καιρό αργότερα και ο αδερφός του Χρήστος με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη έχασε τη ζωή του απ’ τις κακουχίες του πολέμου στις 5 Σεπτεμβρίου του 1918, στις Σέρρες.

58. Λυκόφρωνος

Αρχαίος Έλληνας τραγικός ποιητής, που καταγόταν από τη Χαλκίδα. Ο Λυκόφρων έζησε στην Αλεξάνδρεια και έγραψε 55 έργα. Μάλιστα ο αυτοκράτορας της Αιγύπτου, Πτολεμαίος Β’, τον έκανε διευθυντή στο τμήμα της κωμωδίας, στη βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας.

59. Μακρή (Ορέστη)

Η γνωστή λεωφόρος πήρε δικαίως το όνομά της από τον ηθοποιό, Ορέστη Μακρή, που γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899. Αν και έγινε διάσημος στο πανελλήνιο μέσα από το χώρο της ηθοποιίας, λίγοι γνωρίζουν πως ξεκίνησε την καλλιτεχνική του καριέρα ως τενόρος! Το 1936, έχοντας μεταπηδήσει στο χώρο της υποκριτικής, έπαιξε για πρώτη φορά στην ταινία «Ο μάγος της Αθήνας». Πέθανε στην Αθήνα το 1975. Βλ. αναλυτικά, εδώ.

60. Μαργαρίτη

Ο Νικόλας Μαργαρίτης υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα κατά την επανάσταση του 1821. Καταγόμενος από την Κύμη, εντάχθηκε στο στρατιωτικό σώμα του γνωστού αγωνιστή ήρωα Νικόλαου Κριεζώτη, πολεμώντας στο πλευρό του μέχρι και την οριστική ανεξαρτησία της Εύβοιας από τους Τούρκους,   το 1833.

61. Μενεδίμου

Ο φιλόσοφος Μενέδημος καταγόταν από την Ερέτρια και  ήταν πολύ γνωστός στην αρχαιότητα για τα πλούσια συμπόσια που διοργάνωνε.  Σε αυτά καλούσε μόνο ανθρώπους του πνεύματος, επιδιώκοντας μόνο φιλοσοφικές συζητήσεις. Κάτι σαν νύχτες ποίησης και κουλτούρας δηλαδή! Η μεγάλη του διαλεκτική ικανότητα φαίνεται πως χάρισε στην πόλη του κάποιες ελευθερίες, όταν η Ερέτρια, μετά το Μέγα Αλέξανδρο, πέρασε στα χέρια του Δημήτριου του Πολιορκητή.

62. Μιαούλη

Πολλοί ιστορικοί θέλουν τον γνωστό ναύαρχο της Ελληνικής επανάστασης, Ανδρέα Μιαούλη, να γεννιέται το 1769 στα Φύλλα της Εύβοιας και όχι στην Ύδρα. Η προσφορά του στον αγώνα για την απελευθέρωση είναι γνωστή σε όλους. Αυτό που ίσως οι περισσότεροι αγνοούν είναι πως ο γόνος του Δημητρίου Βώκου και της Υδραίας συζύγου του, μετονομάστηκε από Ανδρέας Βώκος σε Ανδρέας Μιαούλης πιθανότατα από το συνηθισμένο σύνθημα προς τους ναύτες του «Μία ούλοι», δηλαδή «μία όλοι μαζί»! Πέθανε στην Αθήνα το 1835.

63. Μπαλαλαίων

Η οδός Μπαλαλαίων δεν συνδέεται με την οδό Αγγελή Γοβιού για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: Οι Μπαλαλαίοι από τη Βόρεια Εύβοια συμπολέμησαν μεν με τον Αγγελή Γοβιό, αλλά διαφώνησαν για κάποια ζητήματα. Εκείνη την εποχή οι διαφωνίες λύνονταν με τα κουμπούρια και ο Αγγελής Γοβιός έστειλε τα πρωτοπαλλήκαρα του που σκότωσαν τα 4 από τα 5 αδέρφια!

64. Μπολοβίνενας

Η Μπολοβίνενα από την Αγία Άννα, υπήρξε και αυτή ηρωική μορφή της Επανάστασης του 1821. Στο φαράγγι «Αράπης» του Νηλέα ποταμού, κρύφτηκε με καμιά σαρανταριά κλέφτες, για να γλιτώσουν από τον Αγαρηνό Περκόφτσιαλη, μέσα σε μια σπηλιά. Κάποια στιγμή, η Μπολοβίνενα βγήκε από τη σπηλιά, για να κρύψει τα φλουριά της, όμως στην επιστροφή την αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι. Για να μην προδώσει την κρυψώνα και να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, γκρεμίστηκε στο φαράγγι από την κορυφή του βράχου, που σήμερα είναι γνωστός ως «βράχος της Μπολοβίνενας».

65. Ναθαναήλ (Ιωάννη)

Πήρε την ονομασία της από τον κληρικό Ιωάννη Ναθαναήλ, ο οποίος συμμετείχε με ηρωικό τρόπο στην επανάσταση του 1821. Δραστηριοποιήθηκε κυρίως στην Εύβοια, απ’ όπου ήταν και η καταγωγή του, αλλά συμμετείχε και στα μέτωπα της Αττικής και του Μεσολογγίου. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της συγγραφής, εκδίδοντας έτσι το βιβλίο «Ευβοϊκά». Πέθανε το 1890.

66. Νεοπτόλεμου

Ο Νεοπτόλεμος ήταν γιος του Αχιλλέα και της Διηδάμειας, κόρης του βασιλιά της Σκύρου Λυκομήδη. Στον Τρωικό πόλεμο διακρίθηκε για τη σκληρότητά του προς τους αντιπάλους. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της σφαγής του Πριάμου, ενώ είχε ήδη παραδοθεί! Ο ίδιος θυσιάστηκε στο βωμό των Δελφών και από τότε έχει μείνει στην ιστορία η φράση «Νεοπτολέμειος τιμωρία», με την οποία εκφράζεται η ανταπόδοση μιας άσχημης πράξης.

67. Νεοφύτου

Ο Νεόφυτος ο Καρύστου γεννήθηκε το 1780 στα Φύλλα Χαλκίδας. Διετέλεσε επίσκοπος Καρύστου και συνέβαλε σημαντικά στην εξάπλωση της Ελληνικής επανάστασης στη νότιο Εύβοια. Η ήττα στα Στύρα, ο θάνατος του Μαυρομιχάλη, η αποτυχημένη πολιορκία της Καρύστου περιόρισαν τις ελπίδες του για απελευθέρωση της νότιας Εύβοιας, αλλά δεν έπαυσε σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα να φροντίζει για την αναζωπύρωση της επανάστασης συγκεντρώνοντας πολεμοφόδια, χρήματα και πολεμιστές. Πέθανε το 1851 και η ταφή του έγινε δίπλα στον Ναό του Αγίου Δημητρίου.

68. Παπανικολάου (Γεωργίου)

Το 1883 γεννήθηκε στην Κύμη ο κορυφαίος γιατρός Γεώργιος Παπανικολάου. Προτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ, αλλά η επιτροπή δεν επιβράβευσε το σωτήριο για τις γυναίκες «τέστ Πάπ.». Το λάθος της επιτροπής, σήμερα είναι ολοφάνερο, καθώς σύμφωνα με στατιστικές μετρήσεις, τα περιστατικά θανάτου λόγο καρκίνου της μήτρας μειώθηκαν κατά 70% μετά την εφαρμογή του τεστ του! πέθανε τον Φεβρουάριο του 1962 στο Μαϊάμι. Η υψηλή γέφυρα της Χαλκίδας επίσης ονομάζεται «Γεώργιος Παπανικολάου» και εκεί υπάρχει και ο ανδριάντας του. Βλ. αναλυτικά, εδώ.

69. Ρεγκούκου (Κωνσταντίνου)

Γεννημένος στο Μαρμάρι, ο Κωνσταντίνος Ρεγκούκος δεν περιορίστηκε μόνο στα καθήκοντα που είχε ως διευθυντής της Εμπορικής Τράπεζας Ελλάδας. Σε όλη τη ζωή του επέδειξε πλούσιο κοινωνικό έργο, αλλά και συγγραφικό, καθώς αρθρογραφούσε σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Το 1986 του απονεμήθηκε μετάλλιο για τη φιλανθρωπική του δράση από σύλλογο των Αθηνών.

71. Σάββα (Κωνσταντίνου)

Ο Κωνσταντίνος Σάββας γεννήθηκε το 1861 στη Χαλκίδα. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και διέπρεψε ως μικροβιολόγος. Διετέλεσε ιατρός της βασιλικής οικογενείας του Γεωργίου Α΄ και ήταν ο κύριος  οργανωτής της Υγειονομικής Υπηρεσίας Αθηνών. Για πολλά χρόνια υπήρξε πρόεδρος του Ιατροσυνεδρίου αλλά και της Ακαδημίας Αθηνών. Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο. Απεβίωσε το 1929.

72. Σκαλκώτα (Νικόλαου)

Ο Νίκος Σκαλκώτας γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1904. Σε ηλικία πέντε ετών, ξεκίνησε μαθήματα βιολιού. Έμεινε πολλά χρόνια στο εξωτερικό, όπου απέκτησε μεγάλη φήμη ως μουσικός. Η κακή οικονομική του κατάσταση τον υποχρέωσε να γυρίσει στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε ως βιολιστής. Το ότι δεν του δόθηκε θέση εξάρχοντος στα βιολιά της ορχήστρας, τον πίκρανε πολύ. Στο τέλος της ζωής του είχε μεταμορφωθεί σε έναν άνθρωπο εσωστρεφή και απρόσιτο.

73. Σκαρίμπα

Ο Γιάννης Σκαρίμπας γεννήθηκε στη Φωκίδα. Στα γράμματα εμφανίστηκε την δεκαετία  του 1910 με όλα τα είδη του γραπτού λόγου και εξέπληξε τους πάντες με το ριζοσπαστικό και ασυνήθιστο τρόπο γραφής του. Το 1929 πήρε πρώτο βραβείο διηγήματος. Στην Χαλκίδα ήρθε το 1915, εργαζόμενος αρχικά ως εκτελονιστής. Έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του στη πόλη μας και ταξίδεψε ελάχιστα. Πέθανε το 1984 και τάφηκε στο κάστρο του Καράμπαμπα.

74. Tζιαρντίνι (Νάξου)

Η Tζιαρντίνι ήταν μια αποικία των αρχαίων Χαλκιδαίων στην Σικελία, που «γεννήθηκε» το 732 π.Χ. Με τη σημερινή  πόλη του Τζιαρντίνι έγινε συναδέλφωση με το Δήμο Χαλκιδαίων, τη δεκαετία του 1980. Έδωσαν μάλιστα το όνομα Via Calcida Eubea (Οδός Χαλκίδα της Εύβοιας) στον κεντρικό παραλιακό δρόμο της πόλης τους! Επίσης, έστειλαν δώρο στη πόλη μας μια μοντέρνα εκδοχή του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης που στήθηκε δίπλα στην παλιά γέφυρα.

75. Τιμαγόρα

Ο Χαλκιδαίος ζωγράφος Τιμαγόρας κέρδισε πάρα πολλούς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς του αρχαίου κόσμου. Κάποια φορά μάλιστα νίκησε τον Παίνανο, ο οποίος ήταν αδερφός του πασίγνωστου Φειδία. Ο Τιμαγόρας ασχολήθηκε επίσης με την ποίηση, την οποία χρησιμοποίησε για την υστεροφημία του. Αυτό το λέμε εξαιτίας ενός ποιήματός του, το οποίο ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στη νίκη του εναντίον του Παίνανου! Μεγαλόψυχος!

76. Τόλια

Ο Απόστολος Νικολάου (Τόλιας), γεννήθηκε στα Στύρα και υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς συντρόφους και πολεμιστές του Κριεζώτη κατά την επαναστάση του 1821. Μετά την απελευθέρωση εγκαταστάθηκε στη Λιβαδειά, όπου και απεβίωσε, με το βαθμό του συνταγματάρχη.

77. Φαβιέρου

Ο Φαβιέρος ήταν Γάλλος φιλέλληνας στρατιωτικός, που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Ελληνική Επανάσταση. Έκανε εκστρατεία στην Εύβοια, για να εξασφαλίσει την τροφοδοσία των ανδρών του, η οποία όμως απέτυχε. Συνεργάστηκε με τον Καραϊσκάκη εναντίον των Τούρκων στην Αττική, όμως η έλλειψη συνεννόησης οδήγησε σε ήττα. Πέτυχε τον ανεφοδιασμό των πολιορκούμενων στην Ακρόπολη, αλλά έμεινε εγκλωβισμένος εκεί ως την παράδοσή στους Τούρκους.

78. Φιλοξένου

Ζωγράφος από την Ερέτρια που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. Από το μεγάλο ζωγραφικό έργο του Φιλόξενου ξεχωρίζουν ιδιαίτερα οι δημιουργίες του, η «Μάχη της Ισσού» και ο «Κώμος των τριών Σειλίνων», οι οποίες θεωρούνται πρότυπα της αρχαίας ζωγραφικής τέχνης. Ο πρώτος μάλιστα πίνακας αποτέλεσε παραγγελία του βασιλιά της Μακεδονίας Κασσάνδρου εις ανάμνηση της νίκης του Μ. Αλεξάνδρου στην Ισσό επί των Περσών, το 333 π.Χ..

79. Φριζή

Ο Μαρδοχαίος Φριζής, Χαλκιδαίος εβραϊκής καταγωγής, ήταν αξιωματικός του στρατού. Έλαβε μέρος στη μικρασιατική εκστρατεία όπου αιχμαλωτίστηκε για περίπου έναν  χρόνο από τους Τούρκους. Το 1940 βρέθηκε στα βουνά της Αλβανίας όπου συνέλαβε τους πρώτους Ιταλούς αιχμαλώτους. Ήταν αυτός που σταμάτησε την υποχώρηση των Ελλήνων και απελευθέρωσε την Κόνιτσα. Σκοτώθηκε πάνω στο άλογό του κατά τη διάρκεια μίας μάχης. Βλ. αναλυτικά, εδώ και εδώ.

80. Χαϊνά (Γεώργιου)

Ο Γιώργος Χαϊνάς γεννήθηκε στο Παρθένι Ευβοίας το 1908. Φοίτησε στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών και ήταν γυμναστής στο Γυμνάσιο Χαλκίδας. Συνέβαλε καταλυτικά στο να γίνει το Εθνικό Στάδιο της Χαλκίδας. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου συμμετείχε στις μάχες του Αλβανικού Μετώπου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής είχε πλούσια αντιστασιακή δράση. Έχασε τη ζωή του στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου και συγκεκριμένα στις 17 Οκτωβρίου του 1943.

81. Χαλκιά (Ιωάννη)

Ο Γιάννης Χαλκιάς υπήρξε μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της επαναστατημένης Εύβοιας το 1821. Γεννημένος στην Ιστιαία, από μικρή ηλικία «ανέβηκε» στα βουνά ως κλεφτόπουλο. Εκεί οργάνωσε έναν ισχυρό πυρήνα στην τοποθεσία του «Άγιου». Στην πολεμική του δράση συγκαταλέγονται οι μάχες των Δύο Βουνών, της Βρωμούσας, των Αντριαλών και των Βρυσακίων. Μετά από μία διαμάχη που ξέσπασε στους κόλπους των οπλαρχηγών αποτραβήχτηκε στην Αθήνα, αλλά επέστρεψε και πάλι στην Εύβοια όπου και πολέμησε υπό τις διαταγές του Κριεζώτη.

82. Χαρώνδα

Ο Χαρώνδας ήταν σοφός νομοθέτης από την Κατάνη, μία αποικία των Χαλκιδαίων στη Σικελία. Έζησε το δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. Ήταν ο πρώτος που έγραψε νόμους, για να παταχθεί η αυθαιρεσία των ισχυρών που δίκαζαν με βάση το συμφέρον τους.

83. Χριστοδούλου (Νικόλαου)

Γεννημένος στη Χαλκίδα το 1863, ο Νικόλαος Χριστοδούλου υπηρέτησε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ως αξιωματικός του πεζικού. Η πολεμική του δράση συνεχίστηκε στους Βαλκανικούς πολέμους, με το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1916 πολέμησε κατά των Βουλγαρογερμανικών στρατευμάτων στη Μακεδονία. Εκεί επίσης, στη Θεσσαλονίκη, έλαβε μέρος στο Εθνικό Κίνημα αλλά και οργάνωσε τη μεραρχία Σερρών. Πέθανε το 1928.