«Καλημέρα σας. Θα ήθελα να κατέβω στο ημιυπόγειο του κτιρίου για να φωτογραφίσω τμήμα του παλαιού τείχους της Χαλκίδας που διασώζεται εκεί».

Η διευθύντρια του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Ευβοίας (Ε.Β.Ε.Ε.) Άρτεμις Χαρίτου αρχικά σάστισε ακούγοντας το λόγο της επίσκεψής μας. Κάτι απολύτως λογικό άλλωστε: κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε ενδιαφερθεί να πάει στο κτίριο που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ελ. Βενιζέλου και Πλατανιώτη ζητώντας να μελετήσει, να φωτογραφίσει ή έστω απλώς να δει τη σωζόμενη ιστορία της περιοχής μας. Πολύ ευγενικά και γρήγορα όμως (και την ευχαριστούμε γι’ αυτό) φρόντισε να ικανοποιήσει την επιθυμία μας.

Έτσι, αμέσως κατεβήκαμε στο ημιυπόγειο, μαζί με υπάλληλο του φορέα και το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν αυτό μιας κλασικής αποθήκης. Κρυμμένο πίσω από έναν λέβητα και έναν σωρό παλιές καρέκλες αντικρίσαμε το συνολικού μήκους 16,40 μέτρων μεσαιωνικό τείχος του Νegroponte. Ξεχασμένο και εγκαταλελειμμένο στη φθορά του χρόνου και της απροσεξίας των ανθρώπων, το τμήμα του τείχους είναι «πεταμένο» σα να είναι άχρηστο στα αζήτητα ενός υπόγειου.

Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στο παρελθόν μας εξοργίζει. Ένα σημαντικό κομμάτι από την ιστορία μας που οι Χαλκιδαίοι αγνοούν την ύπαρξη του και που θα μπορούσε να αναδειχθεί, καθώς ο χώρος θα μπορούσε να γίνει επισκέψιμος (δείτε εδώ αντίστοιχο μουσείο στο Λονδίνο), να ανοιχτεί ίσως μια πόρτα επί της οδού Πλατανιώτη στα πλάγια του κτιρίου, να τοποθετηθεί ένα προστατευτικό τζάμι μπροστά από το τείχος και με μέριμνα της 23^ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων να μετατραπεί σε ένα μικρό αλλά αξιόλογο μουσείο της πόλης, παραμένει θαμμένο στα σκοτεινά υπόγεια της ανυπαρξίας ενός φορέα που μεταξύ άλλων υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για την τουριστική ανάπτυξη της πόλης. Πόσο ειρωνικό αλήθεια. Ενδεικτικό της πολιτιστικής και οικονομικής μας πτώχευσης, μια μικρή πικρή απόδειξη πως για τη σημερινή μας κατάσταση ως χώρα οι μόνοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Η ανακάλυψη του συγκεκριμένου τμήματος του τείχους έγινε το 1965, κατά τη διάρκεια των εκσκαφών για τη θεμελίωση του κτιρίου.

Φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν η πρώτη φορά που «ανακαλύφθηκε» το εν λόγω κομμάτι αλλά σίγουρα ήταν η πρώτη που ο φορέας κατασκευής και ο εργολάβος αποφάσισαν προς τιμήν τους να μην το παραχώσουν αλλά να το διασώσουν. Το εν λόγω τμήμα του τείχους έχει μεγάλη ομοιότητα ως προς τον τρόπο κτισίματος με το τμήμα που επίσης ανακαλύφθηκε το 1974 στην οδό Φριζή. Ανάγεται στα ύστερα χρόνια του Βυζαντίου και αποτελείται από ποικιλόμορφους πωρόλιθους και άφθονο αρχαίο υλικό . Ο Έφορος Π. Λαζαρίδης, που ήταν υπεύθυνος των ανασκαφών, μπροστά από το σπουδαίο αυτό εύρημα είχε ανακαλύψει επίσης σε απόσταση 1.60 μ. και άλλη οχυρωματική κατασκευή από πλίνθους αμελέστατης κατασκευής την όποια είχε ονομάσει «Τουρκικό (μεταγενέστερο) τείχος», τοποθετώντας την κατασκευή του στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, όταν οι Τούρκοι περίμεναν την επίθεση των Ενετών. Το συγκεκριμένο τμήμα καλύφθηκε τελικά από μπετό, όπως και τόσα άλλα στο ιστορικό κέντρο της πόλης…