Το δημόσιο ήταν ανέκαθεν κυβερνητικό «τσιφλίκι». Υποδεχόταν την κομματική πελατεία, η οποία έδειχνε εσαεί ευγνωμοσύνη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά της.

Η απόκοσμη έλξη των νεκροταφείων και οι ξεχωριστοί τάφοι στο Δημοτικό Κοιμητήριο Χαλκίδας.

Στην Ελλάδα ζούσαμε το μύθο μας. Δεν διανοούμασταν πως όλα όσα ζόυσαμε μεχρι το έτος 2004, δεν ήταν παρά η εξαίρεση στον κανόνα των συγκρούσεων και των αναταράξεων.

Η κατάρρευση των κομμάτων και η επανάκαμψη των παραδοσιακών αξιών «Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια» μέσα από τα (όμορφα) μάτια μιας νεαρής Χρυσαυγίτισσας.

Συνήθως ένα ταξίδι προσφέρει χαρά. Στην εποχή των ισχνών αγελάδων που ζούμε, όμως μπορεί να προκαλέσει επίσης τύψεις αλλά και προβληματισμούς!

Τηλεματικές υπηρεσίες: Ένα έργο στη Χαλκίδα που παρέμεινε ανολοκλήρωτο, καθώς χιλιάδες ευρώ σπαταλήθηκαν για προμήθεια υλικού που ποτέ δε χρησιμοποιήθηκε.

Τα πάρκα της Χαλκίδας είναι φτωχά σε όλα τα επίπεδα, υλοποιημένα από δημάρχους χωρίς όραμα που εμμένουν σε άλογες πράξεις.

Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία την «τζάμπα μαγκιά». Απεργοί που πληρώνονται και φοιτητές που δεν χάνουν τη χρονιά από το «δημοκρατικό δικαίωμά τους», είναι ελληνικές πατέντες!

Όταν μιά χώρα καταρρέει, η κοινωνία παρουσιάζει φαινόμενα ανομίας. Οι κοινωνικοί και ηθικοί κανόνες είναι μπερδεμένοι, ασαφείς ή ανύπαρκτοι και μόνη ελπίδα είναι να σταματήσει... Ο φαύλος κύκλος της ανοχής και της ενοχής.

Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων µεγαλώνει «on line», επικοινωνεί, συνεργάζεται και διασκεδάζει ηλεκτρονικά αλλά ψηφίζει µε πολιτικές διαδικασίες άλλων εποχών.

"My blue painting exhibition". H έκθεση ζωγραφικής του Σπύρου Πανουργιά θα πραγματοποιηθεί στο "Κόκκινο σπίτι" στη Χαλκίδα από τις 10 έως τις 31 Μαϊου 2014. 

Μια βόλτα στην υπό ανακατασκευή Αβάντων, με έκανε να θυμηθώ τα παλιά.

Ο συμβολισμός του περάσματος κάτω από τον στολισμένο Επιτάφιο την Μ. Παρασκευή και η σχέση με έθιμα και μύθους του παρελθόντος.