Έχει έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία την «τζάμπα μαγκιά» και να σταθούμε με γενναιότητα απέναντι στις συνέπειες των πράξεών μας.

Δεν είναι δυνατό να προβαίνουν οι εργαζόμενοι του δημοσίου σε απεργίες, οι φοιτητές και οι μαθητές σε καταλήψεις και να μην πληρώνουν το αναλογούν τίμημα! Διότι είναι ακριβώς αυτό το τίμημα που καθιστά τη συλλογική δράση «αγώνα» και τις πράξεις αυτών που μετέχουν «ηρωικές».

Απεργία σημαίνει συλλογική αποχή από την εργασία για τη διαφύλαξη και διεκδίκηση των συμφερόντων των εργαζομένων, διαμαρτυρία για τις ενέργειες της εργοδοσίας και αποδοχή των συνεπειών ήτοι κυρίως της μη πληρωμής για όσο χρονικό διάστημα η εργοδοσία στερείται τους παραγωγικούς συντελεστές.

Αντίστοιχα, κατάληψη σημαίνει τη χρήση δυναμικών και αμφισβητούμενων μεθόδων αντίδρασης που φτάνουν μέχρι το σημείο της παρεμπόδισης του Συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας κίνησης, ως ύστατο μέσο αποδοκιμασίας συγκεκριμένων πράξεων της πολιτείας ή της διοίκησης του εκπαιδευτικού ιδρύματος, με πλήρη συνείδηση του ενδεχόμενου να χαθεί η ακαδημαϊκή ή σχολική χρονιά, το εξάμηνο ή η εξεταστική.

Η ανίερη «συμμαχία» πολιτών και κράτους

Περιέργως, τα τελευταία χρόνια πολλές φορές έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να εγκαθίσταται μια ανίερη συμμαχία μεταξύ μαθητών, φοιτητών και αρχών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Επίσης, μεταξύ Υπουργείων και δημοσίων υπαλλήλων, η οποία επιτρέπει σε απεργούς και διαμαρτυρόμενους φοιτητές ή μαθητές να διατηρούν «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο».

Να διεξαγάγουν δηλαδή τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις τους και οι μεν απεργοί να μη χάνουν το μισθό τους, οι δε φοιτητές την εξεταστική ή το εξάμηνό τους και οι μαθητές να συνεχίζουν κανονικά το υπόλοιπο της χρονιάς τους από εκεί που είχαν σταματήσει!

Πολλές φορές συμβαίνει να απεργούν υπάλληλοι του δημοσίου και το αντίστοιχο Υπουργείο να μην μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει για τους απεργούντες με αποτέλεσμα εφόσον κάποιος δεν δηλωθεί απεργών να πληρώνεται κανονικά! Σε άλλη περίπτωση, δημόσια επιχείρηση συμφώνησε να παρακρατηθούν σε δόσεις, τα ποσά που έπρεπε να περικοπούν από τη μισθοδοσία των υπαλλήλων που απήργησαν.

Για δε τις φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις είναι ευρέως γνωστό ότι μετά από κάθε κατάληψη γίνονται προσπάθειες να μη χαθεί η χρονιά, το εξάμηνο και η εξεταστική, με πατέντες όπως διπλές εξεταστικές, συρρίκνωση εξαμήνου, αναβολή εξεταστικών, ολιγοήμερη παράταση σχολικού έτους και λοιπά ευφάνταστα.

Ελληνικές πατέντες για εύκολες αποφάσεις

Ελληνικές πατέντες σαν αυτές μας οδήγησαν στην ολοκληρωτική πτώχευση ως κοινωνία, ως πολιτικό σύστημα, ως πολιτιστική πρόταση και ως οικονομία. Διότι με αυτά και άλλα κόλπα οι απεργίες και οι καταλήψεις κατέστησαν σε αρκετές περιπτώσεις «ανέξοδες και αφορολόγητες» με αποτέλεσμα να είναι εύκολη η απόφαση μιας ακόμα απεργίας ή κατάληψης.

Με άλλα λόγια η συμπάθεια (αν μη τι άλλο) που επιδεικνύει το ελληνικό σύστημα απέναντι στους εκάστοτε διαμαρτυρομένους τείνει να αποτελεί κίνητρο για τη διεξαγωγή παρόμοιων κινητοποιήσεων, οι οποίες όμως διεξαγόμενες εκ του ασφαλούς στερούνται την τιμή και τη δόξα του αγώνα και μεταβάλλονται σε τακτικές συντεχνιακές ή αντιπολιτευτικές κινήσεις εντυπωσιασμού, φανφάρας ή ακόμα και απλού «χαβαλέ».

Το τίμημα ηρωοποιεί τις πράξεις

Θα έπρεπε να είναι γνωστό σε όλους όσοι απεργούν και κλείνουν δρόμους, σχολεία και σχολές, ότι ο όποιος ηρωισμός των ενεργειών τους δεν προκύπτει από αυτή την ίδια την κατάληψη ή την απεργία, αλλά από τη συνειδητοποιημένη επιβάρυνση της θέσης τους οικονομικά ή ακαδημαϊκά και την αποδοχή του γεγονότος αυτού. Το τίμημα είναι αυτό που ηρωοποιεί τις πράξεις.

Διότι αυτός που δέχεται να πληρώσει το τίμημα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι μεγάλο, είναι σίγουρο ότι θα έχει μειωμένη ωφέλεια. Αν παρόλα ταύτα προβαίνει στην πράξη του, για χάρη όχι μόνο του εαυτού του, αλλά και του άλλου, του συναδέλφου του που δεν απεργεί και δε μετέχει στην κατάληψη, ή του μελλοντικού συνάδελφού του τότε σίγουρα μπορεί να ειπωθεί ότι λειτουργεί ανορθολογικά, πράττει όμως κατ’ αυτόν τον τρόπο υπό την επήρεια ηθικών, ιδεολογικών και αλτρουιστικών σκοπών οι οποίοι υπερβαίνουν τον ωφελιμισμό και το εγώ του με συνέπεια των καθαγιασμό των πράξεών του στη συνείδηση της κοινωνίας και της ιστορίας.

Πότε θα αλλάξουμε νοοτροπία;

Ας ξεκινήσουν οι αλλαγές που επιβάλλεται να γίνουν στη χώρα από τον τρόπο με τον οποίο διεξαγάγουμε τους αγώνες μας.

Το κράτος να εφαρμόσει επιτέλους τους νόμους και να επιμερίσει το κόστος των δυναμικών απεργιακών, μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων στους συμμετέχοντες και αυτοί να δεχτούν παλικαρίσια τις συνέπειες των πράξεών τους, καθιστώντας τις ενέργειές τους πραγματικά αγωνιστικές εμφυσώντας εκ νέου την έννοια στη λέξη «αγώνας».