24 ώρες με τους Κυβερνήτες του περιπολικού σκάφους του Κεντρικού Λιμεναρχείου Χαλκίδας Λευτέρη Καπελέρη και Κώστα Κατσαγάννη.
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 3 του περιοδικού Square, τον Αύγουστο του 2004)
Οι Κυβερνήτες του περιπολικού σκάφους του Λιμενικού Λευτέρη Καπελέρης και Κώστα Κατσαγάννης.
Όση ώρα ήμουν μαζί τους, είχα ξεχάσει ότι παίρνω συνέντευξη κι άκουγα προσηλωμένη τις ιστορίες που είχαν να μου πουν.
Περιττό να σας πω πως όσο σκληροί και σοβαροί κι αν φαίνονται εν ώρα εργασίας τόσο ευχάριστοι και χιουμορίστες είναι μακριά από αυτή! Το μακριά βέβαια είναι σχετικό, αφού όπως μου είπαν ακόμα και τις ώρες που δεν δουλεύουν είναι stand by για οτιδήποτε προκύψει.
Δηλαδή, δεν έχετε συγκεκριμένο ωράριο;
Όχι βέβαια! Μπορεί να είμαστε σε περιπολία, να γυρίσουμε, να μας τηλεφωνήσουν για καταγγελία και να ξαναπάμε.
Και ο ρόλος σας;
Πολλαπλός!
Ένα περιστατικό που σας έκανε εντύπωση;
Μια φορά μας ειδοποίησαν ότι κάποιος κινδυνεύει, γιατί είδαν μια φωτοβολίδα. Τρέχουμε κι εμείς, βρίσκουμε μια βάρκα μ’ έναν άνθρωπο να ψαρεύει με πυροφάνι. Τον ρωτάμε “είδες καμιά φωτοβολίδα; γιατί κάποιος κινδυνεύει;”. Και τι μας είπε; Ότι αυτός την άναψε γιατί δεν είχε αναπτήρα ή σπίρτα για να ανάψει το πυροφάνι!
Είστε ελαστικοί με τους παραβάτες;
Λευτέρης: «Εμείς κυρίως τρέχουμε να προλάβουμε καταστάσεις. Όταν έχει καιρό και λέμε να μην μπουν κι εκείνοι μπαίνουν, πρέπει να πάμε να τους συνετίσουμε. Είμαστε ελαστικοί και κυρίως κάνουμε συστάσεις, αλλά αναγκαστικά κάποιες φορές επιβάλλουμε και πρόστιμα.»
Κώστας: «Μόνο σε θέματα ασφάλειας δεν είμαστε ελαστικοί. Τις προάλλες σταμάτησα ένα σκάφος για έλεγχο και είχε μέσα ένα παιδάκι χωρίς σωσίβιο. “Ρε άνθρωπε, του λέω, καλά για σένα αλλά βάλε ένα σωσίβιο στο παιδί” κι αντί να παραδεχτεί ότι αυτό είναι το σωστό, μου είπε ότι ο πιτσιρικάς είναι πρωταθλητής κολύμβησης και δεν έχει ανάγκη!»
Οι ψαράδες ενοχλούνται από την παρουσία σας;
Αν ενοχλούνται λέει! Ένας μεγάλος άνθρωπος που ψαρεύει 30 χρόνια, αν πας να του κάνεις έλεγχο εκνευρίζεται. Γενικά οι ψαράδες μας βλέπουν σαν μπαμπούλες. Δεν είμαστε όμως, είμαστε στη θάλασσα για να τους προστατεύουμε.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω θα κινδυνεύετε κι εσείς.
«Μια φορά» άρχισε να λέει ο Λευτέρης «πήγαμε για έλεγχο σε μια μηχανότρατα, η οποία ήταν πιο ψηλή από το σκάφος μας. Έπρεπε να ανέβω για να μετρήσω το αλίευμα, αλλά είχε θάλασσα και ήταν δύσκολο. Όπως πήγα να ανέβω, γύρισε ο καιρός το σκάφος, γύρισα κι εγώ κι έπεσα μέσα. Ήμουν ανάμεσα στα δύο σκάφη. Άγιο είχα εκείνη τη μέρα.»
Αντιμετωπίζετε συχνά δυσάρεστα γεγονότα, όπως πνιγμούς;
Όταν ήμασταν στην παραμεθόριο, μαζεύαμε συνέχεια πνιγμένους λαθρομετανάστες. Ευτυχώς εδώ δεν έχουμε συχνά.