Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος στις ανεξερεύνητες δυνάμεις της «έκτης αίσθησης».

Το προικισμένο παιδί

Η επόμενη ιστορία μας μεταφέρει πίσω στο 1962 και στην περιοχή της Ιστιαίας. Εκεί ένας 25χρονος κατείχε για χρόνια μία δύναμη που έκρυβε από τους δικούς του. Το χάρισμα της διόρασης το είχε από την παιδική του ηλικία αλλά δεν τολμούσε να πει όσα διαισθανόταν πως θα συμβούν, άγνωστο πως.

Την ώρα που οι συνομήλικοί του κυκλοφορούσαν, δούλευαν και χαίρονταν την καθημερινότητα τους, εκείνος καθόταν διαρκώς απομονωμένος στο δωμάτιό του και κατέγραφε σε ένα ημερολόγιο μελλοντικές καταστάσεις με πρωταγωνιστές τον ίδιο αλλά και συγγενείς του! Σε κανένα δεν είχε μιλήσει ποτέ γι’ αυτή την περίεργη συνήθεια του, ώσπου μετά από χρόνια η μητέρα του ανακάλυψε εντελώς τυχαία το επίμαχο ημερολόγιο, κρυμμένο κάτω από μια σανίδα, στο πάτωμα του δωματίου του.

Αν και κόμπιασε για λίγο, τελικά άρχισε να το ξεφυλλίζει και τότε βρέθηκε μπροστά σε μία σειρά ανατριχιαστικών ανακάλυψεων. Σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην οικογένεια το τελευταίο διάστημα, είχαν καταγραφεί πριν από χρόνια στις σελίδες του ημερολογίου! Μέχρι και ο θάνατος μιας ξαδέρφης του σε τροχαίο, που είχε συμβεί πέντε χρόνια μετά την ημέρα που ο νεαρός οραματίστηκε αρχικά το γεγονός, είχε καταγραφεί με κάθε λεπτομέρεια!

Όταν τελείωσε την ανάγνωση, η μητέρα έντρομη ζήτησε από το γιο της να της εξηγήσει πως γνώριζε εκ’ των προτέρων αυτό το δυσάρεστο γεγονός, αλλά και πολλά άλλα. Εκείνος τότε αναγκάστηκε να της εκμυστηρευτεί τα πάντα, για την «περίεργη» ικανότητά του να προβλέπει το μέλλον των οικείων του, αφού πρώτα την έβαλε να ορκιστεί πως δεν θα πει σε κανέναν άλλο το παραμικρό. Αλλά τελικά το νέο μαθεύτηκε στη μικρή κοινωνία και σύντομα ένιωθε πως «τον κοιτάνε όλοι περίεργα στο δρόμο». Τελικά έφυγε μακρυά από την περιοχή του. Οπως μας μετέφερε φιλικό πρόσωπο της οικογένειας που μένει μόνιμα στη Χαλκίδα, «σήμερα ίσως ζει κάπου στην Πάτρα».

Το «προφητικό» άγγιγμα

Το χάρισμα μιας 19χρονης Χαλκιδαίας δεν είχε ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν ούτε απ΄την ίδια, ούτε απ’ την «κολλητή» της που ζήτησε τη βοήθεια της, γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Η κοπέλα ήταν ψυχομετρική. Ακουμπούσε δηλαδή αντικείμενα και «εξήγαγε» πληροφορίες για τους κατόχους τους. Η φίλη της έδειχνε εκείνη τη περίοδο «ενδιαφέρον» για ένα νεαρό σερβιτόρο. Ζήτησε λοιπόν από τη χαρισματική φιλενάδα της «για πλάκα» να βρει μία ευκαιρία και να ακουμπήσει το κράνος της μηχανής του νεαρού, ώστε να μάθουν περισσότερα για αυτόν.

Όταν η κοπέλα το έκανε, αμέσως την πληροφόρησε πως δεν ήταν καθόλου καλός χαρακτήρας και πως καλά θα έκανε να μείνει μακριά του. Η ερωτοχτυπημένη νεαρή όμως δεν την άκουσε και τελικά σύναψε δεσμό μαζί του. Ένα βράδυ ο νεαρός την χτύπησε άσχημα. Αυτή ήταν η αρχή μιας μαρτυρικής σχέσης που τελείωσε μετά από έξι περίπου μήνες, όταν ο νεαρός βρέθηκε νεκρός από χρήση ναρκωτικών. Έκτοτε, οι δύο φίλες διέκοψαν σχέσεις. Σήμερα, τα ίχνη της χαρισματικής κοπέλας αγνοούνται.

Η υποβολή του κακού

Όταν αποφασίζεις να αρνηθείς την αγάπη ενός ατόμου που κατέχει τη δύναμη της υποβολής, ίσως τότε χρειαστεί να αντιμετωπίσεις και τις συνέπειες.

Εκείνη ήταν μια 35χρονη Χαλκιδαία. Εκείνος ήταν από την Αθήνα και πέντε χρόνια μικρότερος. Το καλοκαίρι του 1987 η γυναίκα γοητευμένη από τον νεαρό σ’ ένα εστιατόριο της πόλης μας έκανε την «πρώτη κίνηση» της γνωριμίας τους. Έκτοτε, τον «πολιόρκησε» για αρκετό καιρό, αλλά μάταια. Ο νεαρός είχε ήδη μια σχέση που δεν ήθελε να χαλάσει.

Τότε, ο πληγωμένος εγωισμός της γυναίκας την οδήγησε στο να γίνει η σκιά του, τον παρακολουθούσε παντού, στέλνοντας του διαρκώς εγκεφαλικά κύματα που τον παρότρυναν να κάνει σχέση μαζί της. Έτσι τελικά ο νεαρός άρχισε ν’ αλλάζει συμπεριφορά με αποτέλεσμα τόσο να χάσει την κοπέλα του, όσο και τη δουλειά του.

Ο άνδρας έκανε τελικά σχέση μαζί της, η 35χρονη όμως τον ήθελε όχι επειδή τον αγαπούσε αλλά από εγωισμό. Πέρασαν έξι βασανιστικά χρόνια σχέσης, στα οποία ο νεαρός ήταν κυριολεκτικά δούλος της γυναίκας. Ευτυχώς κάποια στιγμή τον απελευθέρωσε, όχι φυσικά επειδή τον λυπήθηκε, αλλά επειδή βρήκε νέο θύμα!

Ξέρω τι σκέφτεσαι!

Διάβαζε τη σκέψη των άλλων και ένιωθε περήφανος για το χάρισμά του. Σύντομα όμως, η χαρά του 40χρονου Χαλκιδαίου θα μετατρεπόταν σε λύπη.

Όλα ξεκίνησαν όταν, μετά από παρότρυνση των δικών του, αποφάσισε να κάνει ένα συνηθισμένο προληπτικό τσεκ απ. Μετά από ραντεβού, πήγε σε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο των Αθηνών. Εκεί υποβλήθηκε σε test κοπώσεως, εξετάσεις αίματος κτλ και στη συνέχεια επέστρεψε στη Χαλκίδα περιμένοντας τα αποτελέσματα που θα έπαιρναν λίγο διάστημα.

Μετά από κάποιες μέρες έλαβε ένα τηλεφώνημα απ’ το νοσοκομείο. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής του ανέφερε πως οι εξετάσεις ήταν αρκετά καλές, αλλά θα έπρεπε να συναντηθεί με κάποιο γιατρό. Ξαφνικά όμως, το ακουστικό έπεσε από τα χέρια του 40χρονου. Κατάλαβε εκ των προτέρων πως το πρόβλημα που αντιμετώπιζε στην καρδιά του ήταν ανίατο! Και είχε απόλυτο δίκιο: το τέλος του δεν άργησε, ήρθε λίγους μήνες αργότερα και έτσι το χάρισμα του έπαψε να υπάρχει…

Πρόβλεψε το θάνατό της!

Λίγο πιο έξω από την περιοχή της Κύμης, πριν από 20 περίπου χρόνια, ζούσε μια 16χρονη μοναχοκόρη μαζί με τον πατέρα της, σε ένα σπιτι φτωχικό όπου η αγάπη γέμιζε κάθε του γωνιά.

Η νεαρή ήταν συνέχεια θλιμμένη. Είχε χάσει όταν ήταν έξι χρονών τη μητέρα της και περνούσε το χρόνο της χωρίς κοινωνικές συναναστροφές. Μόνη της παρηγοριά στις ατελείωτες ώρες μοναξιάς ήταν το πλέξιμο και το κέντημα που τόσο αγαπούσε. Ακόμη και έτσι, όλα θα ήταν σχετικά υποφερτά για τον πατέρα της, αν δεν άκουγε τη κοπέλα την ώρα που έφτιαχνε τα εργόχειρά της να ψιθυρίζει ανά τακτά διαστήματα: «Αυτά που φτιάχνω δε θα τα χαρώ. Ένα Σάββατο θα κλείσω τα μάτια μου.» Το οικογενειακό της περιβάλλον απ’ την άλλη δεν έπαιρνε σοβαρά τα λεγόμενα της κοπέλας, καθώς όλοι πίστευαν πως ο θάνατος της μητέρας της ήταν η αιτία όλης αυτής της απαισιοδοξίας.

Ένα βράδυ η κοπέλα είδε στον ύπνο της ένα περίεργο όνειρο. Πως μια μάγισσα με μεγάλα νύχια προσπαθούσε να την αρπάξει. Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε η μητέρα της και την έσωσε από την απόκοσμη γυναίκα. Μόλις ξύπνησε, εξιστόρισε στον πατέρα της το όνειρό της, επαναλαμβάνοντας πως σύντομα θα πέθαινε. Μία εβδομάδα μετά, κάποιο Σάββατο, η κοπέλα πράγματι έχασε τη ζωή της από μία σπάνια ασθένεια καλπάζουσας μορφής που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε δώσει σημάδια ύπαρξης. Το χάρισμα της να προβλέπει το μέλλον, της είχε καταστρέψει την παιδική αθωότητα και τα λίγα χρόνια που έζησε.