: Σωτήρης Βαξεβάνης – Επιμέλεια: Αλεξία Κιούση
Στην περιοχή του Βούρκου το 1948 μία οικογένεια της Χαλκίδας θα βίωνε την εμπειρία ενός εξορκισμού.
Η καθημερινότητα της οικογένειας κυλούσε φυσιολογικά μέχρι που το ένα από τα δύο της παιδιά άρχισε να παρουσιάζει περίεργη συμπεριφορά. Το μικρότερο αγόρι του σπιτιού άρχισε ν’ αρνείται να πηγαίνει στην εκκλησία, ενώ ταυτόχρονα είχε γίνει πολύ βίαιο, χωρίς να έχει δείξει τίποτα ανάλογο στο παρελθόν.
Ένα βράδυ οι φωνές του μεγαλύτερου αδερφού σήκωσαν την οικογένεια στο «πόδι». Οι γονείς έτρεξαν έντρομοι στο παιδικό δωμάτιο αντικρίζοντας την αιτία των ουρλιαχτών. Το μικρό τους παιδί είχε αναποδογυρίσει μόνο του το βαρύ σιδερένιο κρεβάτι! Όταν το αντίκρισαν καθισμένο στο πάτωμα δίπλα του ψέλλιζε ακατανόητες λέξεις που τους έκανε να σαστίσουν!
Η μητέρα του παιδιού διασθανόμενη τον κίνδυνο, περιόρισε το παιδί στο δωμάτιό του, βάζοντας προλυπτικά πίσω από την πόρτα ένα σταυρό. Για τις επόμενες μέρες στο δωμάτιο επικρατούσε μια νεκρική σιγή που τη διέκοπταν ανά τακτά διαστήματα ουρλιαχτά.
Μετά από λίγες μέρες οι απελπισμένοι γονείς ήρθαν σ’ επαφή μ’ ένα ιερέα ο οποίος τους προέτρεψε να κάνουν εξορκισμό στο παιδί. Όταν έφτασε εκείνη η μέρα, με υπερπροσπάθεια του πατέρα και του θείου του, το παιδί ακινητοποιήθηκε ώστε να ξεκινήσει η τελετή.
Όταν ο ιερέας του ζήτησε να αποκαλύψει την ταυτότητά του, ο δαίμονας χρησιμοποιώντας τη φωνή του παιδιού είπε: «Δεν κατάλαβες ότι είμαι ο Λούσιφερ;» (Προσωνύμιο του Σατανά). Ο ιερέας συνέχισε την εξορκιστική τελετή και μετά από πολύωρη μάχη με το δαίμονα κατάφερε να τον νικήσει. Κανείς ποτέ μέχρι σήμερα που δημοσιοποιούμε το περιστατικό δεν είχε μάθει τίποτα για το συγκεκριμένο περιστατικό. Το είχε εξομολογηθεί ο θείος του δαιμονισμένου παιδιού στα δικά του παιδιά και εκείνα το μετέφεραν σε εμάς.
Υπόλοιπες ιστορίες εξορκισμών από τη Χαλκίδα και την Εύβοια:
Εξαγνίζοντας το κακό στην Εύβοια