Μήπως είστε αλλεργικοί στα Χριστούγεννα; Τα χαζοχαρούµενα πρόσωπα λόγω των ηµερών και η επανάληψη του τραγουδιού «Last Christmas» σας σπάνε τα νεύρα; Μην αγχώνεστε. Διαβάστε πέντε τρόπους για να χαλάσετε το γιορτινό κλίµα!

 

Στο γιορτινό τραπέζι

 

Αφού στη φάτνη του μικρού Χριστούλι δεν υπήρχαν γαλοπούλες αλλά γαϊδούρια και πρόβατα, γιατί τα Χριστούγεννα θα πρέπει να φάτε γαλοπούλα;

 

Σύντροφος: Πώς σου φαίνεται η γαλοπούλα;

Αντιδραστικός: Νεκρή.

 

Σ: Χα χα, αυτό το χιούµορ σου! Εννοώ σου αρέσει;

Α: Εσένα πώς θα σου φαινόταν αν δύο κανίβαλοι έκαναν συζήτηση γευσιγνωσίας πάνω απ’ το κουφάρι σου;

 

Σ: Δεν καταλαβαίνω τι λες.

Α: Και να ήταν το µόνο. Τα Χριστούγεννα είναι ή δεν είναι γιορτή της αγάπης;

 

Σ: Φυσικά και είναι.

Α: Πόση αγάπη εκφράζει ο σφαγιασµός µίας γαλοπούλας και η απανθράκωσή της στους 200 βαθµούς Κελσίου; Να αναφέρω και τον ακρωτηριασµό του πτώµατός της που ακολουθεί;

 

Σ: Αγάπη µου, έτσι είναι το έθιµο!

Α: Γιατί, ο Ιησούς έτρωγε σάντουιτς µε γαλοπούλα;

 

Σ: Έτσι βρήκαµε τα έθιµα από τους γονείς µας και έτσι θα τα κρατήσουµε.

Α: Χάθηκε να βρίσκαµε κανένα οικοπεδάκι…

Σ: Αµάν πια. Ακόµη και σήµερα γκρινιάζεις.

Α: Μήπως επειδή ακόµη και σήµερα είµαι άφραγκος!

 

Σ: Το χρήµα δε φέρνει την ευτυχία.

Α: Ο διευθυντής της τράπεζας απ’ την οποία πήραµε το δάνειο θα συγκινηθεί µε αυτό που λες.

 

Σ: Έλα, πες µου πώς σου φαίνεται η γαλοπούλα.

Α: Θεέ µου! Έχεις γεµίσει την κοιλιά της µε εντόσθια.

 

Σ: Μην ανησυχείς, είναι τα δικά της!

Α: Ο Χάνιµπαλ Λέκτερ είµαι σίγουρος πως θα ήταν ιδιαίτερα χαρούµενος για την πρόοδό σου.

 

Στις αγορές για τους φίλους

 

Αν το «πρόσωπο» σας ζητήσει να πάτε για shopping και να αγοράσετε δώρα για τους φίλους σας, αποφύγετέ το!

 

Σύντροφος: Ξύπνα. Πρέπει να αγοράσουµε δώρα για τους φίλους µας.

Αντιδραστικός: Δεν πάω πουθενά. Βαριέµαι.

 

Σ: Άσε να µπει το πνεύµα των Χριστουγέννων στην καρδιά σου και πάµε να αγοράσουµε δώρα για το Γιώργο, τη Σοφία, την Κατερίνα και το Βαγγέλη.

Α: Αν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς…

 

Σ: Τι εννοείς;

Α: Ο Γιώργος π.χ. είναι καλό παιδί, αλλά είναι εκνευριστική η εµµονή του να σχολιάζει µε τη Σοφία τα κιλά σου πίσω από την πλάτη σου.

 

Σ: Το γουρούνι! Εντάξει αυτός είναι και άνδρας, υποτίθεται δηλαδή, γιατί θυµάσαι τι είχε ακουστεί. Η Σοφία δε ντράπηκε;

Α: Έλα µωρέ, Χριστούγεννα είναι.

 

Σ: Ίσως έχεις δίκιο. Τουλάχιστον ο Βαγγέλης και η Κατερίνα µας αγαπούν…

Α: Ειδικά εµένα η Κατερίνα µε λατρεύει.

 

Σ: Δηλαδή;

Α: Δεν ήθελα να σου πω ότι µου την έχει πέσει, αλλά θα στο πω. Μου την έχει πέσει!

 

Σ: Η τσούλα! Θα τα πω όλα στο Βαγγέλη.

Α: Μα εκείνος µου είχε προτείνει να «πάω» µε την Κατερίνα και εκείνος µ’ εσένα.

 

Σ: Τι! Με γούσταρε ο Βαγγέλης;

Α: Φυσικά. Πάντα ήθελε να κάνει sex µε µία χοντρή, όπως σε χαρακτήρισε.

 

Σ: Να πάνε στο διάολο οι φίλοι και τα Χριστούγεννα. Πέσε και κοιµήσου!

 

Στο στολισμό του δέντρου

 

Αν δε σας αρέσει το «άθληµα» του στολισµού του δέντρου και οι φίλοι σας πιέζουν, αράξτε στον «πάγκο» και κάντε σπάσιµο νεύρων.

 

Φίλος: Έλα ρε, θα περάσουµε ωραία…

Αντιδραστικός: Για έκτη  φορά σου λέω όχι.

 

Φ: Θα είναι ωραία να στολίσουµε παρέα το δέντρο.

Α: Γιατί, είναι ωραίο να κατεβάζεις κούτες µε σκονισµένα στολίδια απ’ το πατάρι;

 

Φ: Αµάν ρε παιδί µου. Είσαι πνεύµα αντιλογίας.

Α: Το προτιµώ απ’ το  χαζοχαρούµενο πνεύµα των Χριστουγέννων.

 

Φ: Αν θέλεις στολίζουµε και καραβάκι.

Α: Μπα! Για να µοιάζει η ατµόσφαιρα περισσότερο µε ναυάγιο;

 

Φ: Καλά ρε ξενέρωτε, τι θα κάνεις µόνος σου στο σπίτι;

Α: Θα γιορτάσω το Πάσχα.

 

Φ: Τι µ… µου λες τώρα;

Α: Έχω καλέσει δύο πιπινάκια για να κάνουµε «ανάσταση»!

 

Φ: Έλα ρε! Είναι ωραίες;

Α: Δίλιτρες, αλλά τι το ψάχνεις; Τι να σου κάνουν δύο γυµνασµένες υπάρξεις µε πρόσωπα γεµάτα πραγµατοποιήσεις, σε σχέση µε την ηδονή που σου προσφέρει ένα ψεύτικο έλατο µε λαµπιόνια;

 

Φ: Πραγµατοποιήσεις;

Α: Ναι, οι κοπέλες δε δίνουν υποσχέσεις. Πραγµατοποιούν.

 

Φ: Έρχοµαι αµέσως.

Α: Άστο µωρέ. Να µη σου στερήσω τη χαρά ν’ ανέβεις στο πατάρι. Τα λέµε.

 

Στα κάλαντα

 

Τι είναι χειρότερο από το να ξυπνάς το πρωί µε το ίδιο άτοµο που το έχεις κάνει πάνω από δύο φορές; Το πρωινό ξύπνηµα µε φωνές παιδιών. Ξεφορτωθείτε τα!

 

Παιδιά: Να τα πούµε;

Αντιδραστικός: Όχι.

 

Σύντροφος: Άσε τα παιδιά να µας πουν τα κάλαντα.

Α: Πρώτον. Ποτέ δε λένε όλα τα κάλαντα. Φθάνουν µέχρι τα µισά και µετά απλώνουν το χέρι…

 

Σ: Παιδάκια είναι µωρέ.

Α: Δεύτερον. Τα παιδάκια δεν έχουν γένια και δεν κοιτούν το στήθος σου.

 

Σ: Ε! Φαίνεται ότι έχουν γούστο!

Α: Τέλος πάντων, πείτε τα και δώστε µου 10 ευρώ.

 

Π: Το έθιµο θέλει τον οικοδεσπότη του σπιτιού να δίνει χρήµατα σε µας.

Α: Το έθιµο δεν έχει τσιγκούνη αφεντικό σαν το δικό µου.

 

Π: Καλήν εσπέεεραν άααρχοντες……

Α: Πάρα πολύ ωραία, φτάνει.

 

Π: Μα δεν ολοκληρώσαµε.

Α: Μικροί είστε ακόµα. Μεγαλώνοντας θα µάθετε πως η «ολοκλήρωση» είναι γρήγορη.

 

Σ: Σα δε ντρέπεσαι, τι λες στα παιδάκια;

Α: Καλύτερα να τα µάθουν από εµένα, παρά από τη γραµµή επικοινωνίας σεξουαλικών προβληµάτων.

 

Π: Τελικά θα µας δώσετε τίποτα για τον κόπο µας;

Α: Πάρτε τρία…

 

Π: Ευρώ;

Σ: Αγάπη µου µην απαντήσεις!

 

Στο ρεβεγιόν

 

Μήπως η χαζοχαρούµενη ατµόσφαιρα της θαλπωρής που επικρατεί σ’ ένα πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν σας αηδιάζει; Καταστρέψτε την!

 

Φίλος: Λοιπόν, δέκα δευτερόλεπτα πριν την αλλαγή θ’ αρχίσουµε την αντίστροφη µέτρηση.

Αντιδραστικός: Γιατί;

 

Φ: Καλά, πού ζεις εσύ; Για το νέο χρόνο!

Α: Το χρόνο που «αλλάζει» εδώ και 5 δισεκατοµµύρια χρόνια;

 

Φ: Αµάν,  ρε παιδάκι µου. Τι κακορίζικο άτοµο που είσαι!

Α: Συγγνώµη, αλλά όλα αυτά δεν είναι παιδιαρίσµατα;

 

Φ: Δηλαδή είναι κακό να ευχηθούµε χρόνια πολλά και ευτυχισµένο το 2014;

Α: Και πέρσι τα είπαµε και δεν έγινε τίποτα.

 

Φ: Τι περίµενες να γίνει;

Α: Να µην τρακάρεις το καινούργιο σου αµάξι και να µη σε «γδάρει» η εφορία.

 

Φ: Για καλό µου τα θύµησες; Όπως και να έχει, φέτος όλα θα πάνε τέλεια.

Α: Η BMW σου είναι αυτή που είδα από κάτω µε το σπασµένο φανάρι;

 

Φ: Μα δεν έχει σπασµένο φανάρι…

Α: Πάµε στοίχηµα;

 

Φ: Τα κωλόπαιδα. Κακό και ψυχρό χρόνο να έχουν!

Α: Μη φωνάζεις. Θυµήσου: αγάπη και ηρεµία.

 

Φ: Τέλος πάντων, δίκιο έχεις. Η Μαιρούλα µου πού είναι;

Α: Την είδα να πηγαίνει στην τουαλέτα µ’ εκείνον τον αρχιτέκτονα.

 

Παρέα: Τι περιµένετε εσείς οι δύο; Όπου να ‘ναι µπαίνει ο νέος χρόνος.

Φ: Κόψτε τις παπαριές ρε. Το µόνο που «µπαίνει» είναι του αρχιτέκτονα!