Δυστυχώς το ρυτιδιασµένο χέρι του Χάρου δεν κάνει διακρίσεις στην ηλικία του ανθρώπου που πρόκειται να επισκεφθεί.

Έτσι ο πόνος για νέους ανθρώπους που αποχαιρετούν τα επίγεια είναι ακόµη µεγαλύτερος. Τέτοιος ήταν και ο πόνος των γονιών από τη Χαλκίδα, που το 2001 έχασαν τη 19χρονη κόρη τους σε τροχαίο δυστύχηµα. Το τροµερό γεγονός, όπως ήταν φυσικό, τάραξε την ψυχική υγεία της µητέρας της, η οποία κόντεψε να υποστεί ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες. Έτσι κρίθηκε σκόπιµο από τον άνδρα της να µην είναι παρούσα στην κηδεία του παιδιού της, προς αποφυγή µιας νέας τραγωδίας.

Την ώρα λοιπόν που η σορός της κόρης της περνούσε για τελευταία φορά από τη γειτονιά που έζησε και µεγάλωσε, η µητέρα, παρά τις αντιδράσεις της, δεχόταν την ηρεµιστική ένεση. Η αδερφή της που έµεινε µαζί της για να την προσέχει, αντιλήφθηκε πως η γυναίκα παραµιλούσε, ή καλύτερα συνοµιλούσε µε κάποιον, τον οποίο η ίδια (η αδερφή της)  δε µπορούσε να δει.

Ξαφνικά, η µητέρα άνοιξε τα µάτια, µε µια πρωτόγνωρη δύναµη σηκώθηκε από το κρεβάτι της και µε ηρεµία απαίτησε να οδηγηθεί στο νεκροταφείο όπου γινόταν η κηδεία! Η αδερφή της τότε αποφάσισε να την πάει εκεί, µιας και η ακλόνητη και στιβαρή της θέληση δεν άφηνε περιθώρια άρνησης. Η µητέρα έφτασε ακριβώς την ώρα που το φέρετρο σκεπαζόταν µε χώµα. Μπροστά στον τάφο κάθισε αµίλητη, αφήνοντας το βλέµµα της να πέσει λίγο πιο δίπλα, σε ένα σηµείο που δεν υπήρχε τίποτα.

Επιστρέφοντας από την κηδεία, έκανε την εξής ερώτηση στον άνδρα της: «Την είδες;» Ο άνδρας της παραξενεµένος της ζήτησε εξηγήσεις. Η γυναίκα του εξοµολογήθηκε πως αµέσως µετά την ηρεµιστική ένεση, εµφανίστηκε µπροστά της το όραµα της αδικοχαµένης της κόρης, η οποίος της είπε: «Είµαι καλά εδώ. Μαθαίνω πράγµατα που δε θα τα µάθαινα ποτέ εκεί κάτω. Μη στεναχωριέσαι.»

Μετά από αυτό βρήκε µια πρωτόγνωρη δύναµη η οποία την έσπρωξε προς το νεκροταφείο, όπου εκείνη την ώρα γινόταν η κηδεία. Εκεί, λίγο πιο δίπλα της, στο σηµείο που, όπως σας είπαµε, είχε καρφωθεί το βλέµµα της, είδε τη κόρη της η οποίος κοιτούσε τη σορό της που κατέβαινε στον τάφο, αφήνοντας ένα αδιόρατο χαµόγελο ευτυχίας να εµφανιστεί στο πρόσωπό της! Οι περισσότεροι συγγενείς, όταν πληροφορήθηκαν την ιστορία, την απέδωσαν στις παρενέργειες των ηρεµιστικών φαρµάκων. Εκείνη όµως γνωρίζει την αλήθεια…

Ιστορίες από το ίδιο άρθρο:

Το τελευταίο τσιγάρο

Σα να µην έφυγε

Το πέταγµα της ψυχής

Είναι πολλοί εκεί πάνω

«Δε θα είσαι ποτέ µόνη σου»