Το καλοκαίρι για τους περισσότερους είναι περίοδος διακοπών. Πολλοί από εμάς ζηλεύουμε φίλους και γνωστούς που ταξιδεύουν σε διάφορα μέρη, ξεχνώντας πολλές φορές ότι είμαστε κάτοικοι του δεύτερου μεγαλύτερου νησιού στη χώρα που προσφέρει αναρίθμητες προτάσεις για αποδράσεις. Μία από αυτές είναι η Νότια Καρυστία και ιδιαίτερα η διέλευση του φαραγγιού του Δημοσάρη.
Πλούσια νερά, αιωνόβια δέντρα, κυρίως πλατάνια και αγριοκαστανιές, αγριολούλουδα, πανέμορφες πεταλούδες, χελώνες, βατράχια και ερπετά συνθέτουν τη χλωρίδα και την πανίδα του φαραγγιού
Το ταξίδι
Σάββατο πρωί και ξεκινάμε με το αυτοκίνητο μας για νότια Εύβοια.
Η περιέργεια μας είναι μεγάλη για εξερεύνηση καθώς έχουμε ακούσει πάρα πολλά για το φαράγγι στο Δημοσάρη. Η Κάρυστος, που θα είναι η «βάση» για τις εξορμήσεις μας, απέχει 2,5 ώρες από τη Χαλκίδα. Δυστυχώς ο δρόμος είναι δύσκολος με στροφές και σε πολλά σημεία καταστραμμένο, από την κακοκαιρία του χειμώνα.
Στην Κάρυστο
Η Κάρυστος είναι μία ωραία κωμόπολη με άριστη ρυμοτομία από τα χρόνια του Όθωνα.
Στην εδώ γύρω περιοχή υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία. Προσοχή, γιατί κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών Σαββατοκύριακων τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα, οπότε είναι καλύτερο να έχετε κλείσει δωμάτιο μερικές μέρες πριν! Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι ντόπιοι είναι ιδιαίτερα ευγενικοί, καλοσυνάτοι και πάντα με όρεξη να βοηθήσουν τους επισκέπτες. Εναλλακτικά, για τους περιπετειώδεις τύπους, προτείνουμε διανυκτέρευση στο καταφύγιο πάνω στο βουνό Όχη.
Σύντομος χάρτης για να μη χαθείτε στην εξερεύνηση του φαραγγιού!
Πριν το φαράγγι μια μικρή επίσκεψη σε «Δρακόσπιτο»
Αν αποφασίσατε να διανυκτερεύσετε στο καταφύγιο ή να δείτε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα στην Όχη εκτός από το φαράγγι, θα πρέπει να πάτε με ταξί μέχρι το χωριό Μύλοι, πάνω από την Κάρυστο.
Προσοχή: Στην περιοχή κινδυνεύετε να χαθείτε ανά πάσα στιγμή, αφού οι κατατοπιστικές πινακίδες είναι είδος προς εξαφάνιση. Αφού περάσετε μία στάνη στους Μύλους, θα βρεθείτε σε ένα αρχαίο λατομείο με εντυπωσιακούς αρχαίους κίονες, που κάποιοι εργάτες παράτησαν στη μέση της διαδρομής, πριν φορτωθούν σε πλοίο για κατασκευή αρχαίου ναού. Από τότε τα δημόσια έργα στην Ελλάδα είχαν καθυστερήσεις, κακοτεχνίες και υπερβάσεις κόστους. Αφού μπούμε στο μονοπάτι, συναντάμε δρόμο στα αριστερά και τον ακολουθούμε. Μετά από μία πηγή ανηφορίζουμε αριστερά και βρισκόμαστε σε μία στάνη. Το καταφύγιο βρίσκεται στο δεύτερο ύψωμα αριστερά της στάνης. Εκεί, μπορείτε να διανυκτερεύσετε, αλλά μην περιμένετε πολυτέλειες, όπως καθαριότητα, μπάνιο, κλπ.
Από το καταφύγιο υπάρχει σημαδεμένο μονοπάτι προς την κορυφή Ιούδας, όπου θα βρείτε ένα από τα ξακουστά «Δρακόσπιτα». Άπειρες επιστημονικές προσπάθειες δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν για το πότε ή το πώς κατασκευάστηκε αυτό και τα άλλα δρακόσπιτα της περιοχής. Το συγκεκριμένο δρακόσπιτο (όπως και άλλα) αποτελείται από τεράστιους ογκόλιθους, που έχουν πελεκηθεί και ταιριαχθεί ο ένας με τον άλλον με θαυμάσιο τρόπο χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί κανενός είδους συνδετικό υλικό! Το πάχος των τοίχων του είναι περίπου 1,50 μέτρο και το βάρος των ογκολίθων είναι τέτοιο που ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει τρόπος να μεταφερθούν σε αυτό το σημείο, πόσο μάλλον να κατασκευαστεί.
Κατηφορίζοντας στο φαράγγι
Από την κορυφή μπορείτε να κατηφορίσετε στη χαράδρα του Δημοσάρη.
Αν δεν σας ενδιαφέρει το αρχαίο λατομείο και το δρακόσπιτο, μπορείτε να ξεκινήσετε την εκδρομή από την περιοχή Πετροκάναλο πάνω από την Κάρυστο. Μην κάνετε, όμως, το λάθος να πάτε μέχρι εκεί με ΙΧ γιατί όταν τελειώσετε την περιήγηση ο μόνος τρόπος για να επιστρέψετε στο αυτοκίνητο είναι πέντε ώρες ανάποδης διαρδομής σε ανηφόρα! Οπότε, καλύτερα να πατε στο σημείο με γκρουπ κάποιου ορειβατικού συλλόγου ή με ένα από τα πούλμαν που διαθέτει ο Δήμος.
Αν πάτε με το αυτοκίνητο στην αρχή του φαραγγιού και στο τέλος του δεν σας περιμένει κανείς, να ξέρετε πως σας περιμένει αντίστροφη πορεία σε ανηφόρα διάρκειας πέντε ωρών!
Στο φαράγγι
Το φαράγγι είναι καλά σηματοδοτημένο, αν και μερικές φορές δεν καταλαβαίνεις γιατί υπάρχουν κάποιες πινακίδες, οι οποίες οδηγούν σε μονοπάτια που απλά δεν υπάρχουν!
Μέχρι την τσιμεντένια γέφυρα, στην οποία φτάνουμε μετά από μιάμιση ώρα, περνάμε μέσα από πουρνάρια χωρίς να βλέπουμε κάτι εντυπωσιακό. Οι αλανιάρες κατσίκες αλωνίζουν τριγύρω και βοσκoύν ήσυχα στη σκιά των δέντρων κρατώντας μας παρέα με τις φωνές τους και τον ήχο από τις κουδούνες στο λαιμό τους. Όπως όταν οδηγούμε στο δρόμο κοιτάμε πάντα κάτω για να αποφεύγουμε τις λακούβες, έτσι και εδώ κοιτάμε κάτω για να αποφεύγουμε τις ακαθαρσίες από τις κατσίκες οι οποίες μην έχοντας καθόλου σαβουάρ βιβρ, κάνουν την ανάγκη τους όπου λάχει.
Η αρχή του φαραγγιού δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο και η συνέχεια του.
Επιστροφή στη φύση
Το εντυπωσιακό κομμάτι του φαραγγιού αρχίζει μετά από 2 ώρες περπάτημα όταν επιτέλους αρχίζει να φαίνεται καθαρά το ποτάμι και η ομορφιά της φύσης.
Πλούσια νερά, αιωνόβια δέντρα, κυρίως πλατάνια και αγριοκαστανιές, αγριολούλουδα, πανέμορφες πεταλούδες, χελώνες, βατράχια και ερπετά συνθέτουν τη χλωρίδα και την πανίδα του φαραγγιού. Είναι καταπληκτικό ότι μπορεί κανείς μέσα σε 3-4 ώρες από την καυτή πόλη να βρεθεί μέσα σε ένα τόσο όμορφο και δροσερό μέρος μέσα στη φύση και μακριά από τα αγαθά του πολιτισμού. Χωρίς αυτοκίνητα και πολυκοσμία, τα κινητά δεν πιάνουν και το μόνο που κυριαρχεί είναι το πράσινο, το ποτάμι και.. οι κατσίκες!
Όσο προχωράμε, το ποτάμι αποκαλύπτει περισσότερο την ομορφιά του. Σε κάποια σημεία το θέαμα είναι ειδυλλιακό, πλατάνια που προσφέρουν απόλυτη σκιά, λιμνούλες, καταρράκτες και πανέμορφη βλάστηση. Σε κάποια σημεία βγαίνουμε εκτός μονοπατιού, για να πλησιάσουμε την κοίτη του ποταμού και το θέαμα μας αποζημιώνει. Λίγο παρακάτω υπάρχουν λείοι βράχοι, όπου μπορούμε να απλώσουμε την πετσέτα μας και να δροσιστούμε στα παγωμένα νερά του ποταμού. Αφού χαλαρώσουμε, συνεχίζουμε την κάθοδό μας προς το χωριό των Λενωσαίων. Η τελευταία ώρα της περιήγησης δεν προσφέρει κάτι συνταρακτικό.
Μετά από δέκα χιλιόμετρα και τέσσερις περίπου ώρες περπάτημα καταλήγουμε στο χωριό που είναι διάσημο, γιατί οι κάτοικοί του (όπως και σε άλλα χωριά της περιοχής) συνεννοούνται μεταξύ τους με σφυρίγματα. Το έθιμο κρατά από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν οι κάτοικοι σφυρίζαν, για να μην καταλαβαίνουν οι Τούρκοι τι λένε.
Πανοραμική άποψη της αρχής του φαραγγιού.
Για μπάνιο στους Καλλιανούς
Από τους Λενωσαίους στην παραλία του Καλλιανού, στο τέρμα του φαραγγιού, είναι άλλη μία ώρα περπάτημα σε χωματόδρομο υπό το καυτό φως του ηλίου, οπότε είναι καλύτερα να σας περιμένει εκεί κάποιο μεταφορικό μέσο.
Η άφιξή σας πάντως στην παραλία θα σας αποζημιώσει, αν χρειάστηκε να περπατήσετε. Πού θα βρείτε αλλού Κυριακή μεσημέρι μέσα στο κατακαλόκαιρο παραλία πεντακάθαρη, πανέμορφη αλλά και τόσο ερημική; Μετά το απαραίτητο μπάνιο τους Καλλιανούς ξεκινάει η επιστροφή. Είναι πλέον απόγευμα και, επειδή πεινάμε σα λύκοι, περνάμε από το χωριό Παραδείσι, όπου κάνουμε στάση στην ταβέρνα «Μουριές», για να φάμε και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας. Η εκδρομή τελειώνει, φτάνοντας αργά το απόγευμα στην Κάρυστο. Από εκεί πίσω με το βραδινό λεωφορείο ή το αυτοκίνητο μας στη Χαλκίδα.