Βάγιας Κατσός
Η έξυπνη ιδέα είναι σαν το sex: Δεν ξέρεις ποτέ θα προκύψει. Τη σεξουαλική ζωή των εφευρετών που άλλαξαν την καθημερινότητα μας δεν τη ξέρουμε. Γνωρίζουμε όμως τις ιδέες τους.
Ακολουθούν ορισμένες από τις εφευρέσεις που άλλαξαν την καθημερινότητα μας.
Στυλό διαρκείας (1938)
Στυλό διαρκείας (1938)
Τo 1938 ο Ούγγρος εφευρέτης George Biro σκέφτηκε πως η ανθρωπότητα χρειαζόταν ένα εύχρηστο μέσο για να αποτυπώνει με ευκολία τις σκέψεις της στο χαρτί.
Είναι ο ανθρωπος που δημιούργησε τον πρώτο στυλό «διαρκείας» με μπίλια στη μύτη. Με το νέο στυλό «Bic» ο καθένας μπορούσε πλέον να γράψει πάνω σε κάθε είδους χαρτί και δίχως να λερώνεται από τα μελανοδοχεία και το μελάνι, που χυνόταν ανεξέλεγκτα από τις πένες της εποχής.
Κομπιουτεράκι (1642)
Κομπιουτεράκι (1642)
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά την εφεύρεση του Blaise Pascal.
Πρόκειται για το γνωστό σε όλους μας κομπιουτεράκι. Ήταν το 1642 όταν ο Γάλλος επιστήμονας, μαθηματικός και φιλόσοφος αποφάσισε να δημιουργήσει μία συσκευή που θα τον διευκόλυνε στις μαθηματικές πράξεις που μελετούσε. Το πρώτο κομπιουτεράκι είχε 10 οδοντωτούς τροχούς που διεκπεραίωναν μαθηματικές πράξεις σε μία κλίμακα ψηφίων από το μηδέν μέχρι και το εννέα.
Φερμουάρ (1893)
Φερμουάρ (1893)
Ένας απλός Αμερικανός πολίτης ήταν ο Whitcomb L. Judson, αλλά θέλησε να προσφέρει και αυτός κάτι στην ανθρωπότητα.
To 1893 σχεδίασε ένα σύστημα κουμπώματος που αποτέλεσε τον πρόδρομο του γνωστού φερμουάρ. Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα λειτουργικό λόγω του ότι αντί για κορδώνια έπρεπε να ενώνεις μικρούς γάντζους που κούμπωναν το παπούτσι, η ιδέα πέτυχε. Το σύστημα τελειοποιήθηκε σχεδόν οριστικά από τον Σουηδό μηχανικό Gideon Sundback το 1913.
Αναπτήρας (1910)
Αναπτήρας (1910)
Ο Louis Aronson της εταιρείας «Ronson» το 1910 επινόησε το μηχανικό αναπτήρα.
Η συσκευή δούλευε, όπως και σήμερα, με μηχανισμό που προκαλούσε ανάφλεξη. Επειδή όμως ήταν μεγάλη σε μέγεθος, το 1913 κατάφερε να φτιάξει τον πρώτο αναπτήρα τσέπης «Ronson». Δούλευε με μία μικρή ράβδο και ένα φιτίλι βουτηγμένο σε εύφλεκτο υλικό.
Ηλεκτρική σκούπα (1901)
Ηλεκτρική σκούπα (1901)
Από παλιά πολλοί είχαν προσπαθήσει να δώσουν μία λύση στο πρόβλημα της σκόνης και τελικά ένας τα κατάφερε.
Ο Βρετανός Πολιτικός Μηχανικός Χιούμπερτ Σέσιλ Μπουθ κατασκεύασε το 1901 την πρώτη ηλεκτρική σκούπα η οποία είχε ένα μικρό πρόβλημα. Ήταν τόσο μεγάλη ώστε έπρεπε να μεταφέρεται επάνω σε άμαξα! Μετά από επεμβάσεις πολλών εφευρετών η σκούπα μίκρυνε. Στη μαζική παραγωγή την προώθησε ο Αμερικανός Χένρι Χούβερ.
Τηλεκοντρολ (1955)
Τηλεκοντρολ (1955)
Ο Robert Adler το 1955 δουλεύοντας για την εταιρεία «Zenith Radio» κατασκεύασε τη συσκευή που σήμερα ονομάζεται τηλεκοντρόλ!
Του είχε ζητηθεί να βρει μία λύση για τους τηλεθεατές, ώστε να μη χρειάζεται να σηκώνονται από την πολυθρόνα τους, όταν ήθελαν να δυναμώσουν τον ήχο. Μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών, (όπως τηλεκοντρόλ με καλώδια, στα οποία οι άνθρωποι σκόνταφταν), ο Adler χρησιμοποίησε ηχητικά κύματα. Από τότε γεννήθηκε και η λέξη ζάπινγκ!
Θερμός (1892)
Θερμός (1892)
Αν και η δημιουργία ενός τέτοιου δοχείου έγινε με στόχο τη διευκόλυνση της επιστημονικής έρευνας, όλοι οφείλουμε χάρη στον James Dewar.
Ένα Βρετανό που θέλησε να φτιάξει ένα δοχείο ιδανικό για πειράματα εργαστηρίου και τελικά δημιούργησε το γνωστό θερμός. H εφεύρεση που έγινε το 1892 συνοδεύει ακόμη και σήμερα τις εξορμήσεις μας στη φύση, κρατώντας τα ροφήματά μας στην επιθυμητή θερμοκρασία.
Γυαλιά ηλίου (1752)
Γυαλιά ηλίου (1752)
Το 1752 ο σχεδιαστής James Ayscough επινόησε τα γυαλιά ηλίου με «χερούλια» που ανοιγόκλειναν.
Τα πρώτα χρώματα των γυαλιών ήταν πράσινα και μπλε. Επίσης διόρθωναν τη μυωπία και άλλες οφθαλμικές παθήσεις παράλληλα με την αντιηλιακή προστασία που προσέφεραν. Όμως τα γυαλιά ηλίου, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, δεν έγιναν δημοφιλή στην αγορά παρά μόλις τη δεκαετία του 1930.
Αλουμινόχαρτο (1910)
Αλουμινόχαρτο (1910)
Το πρώτο αλουμινόχαρτο ήταν στην πραγματικότητα κασσιτερόχαρτο, δηλαδή φτιαγμένο από κασσίτερο.
Χρειάστηκαν μερικά χρόνια μελετών για να φτάσει στη σημερινή του μορφή. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1910 από ένα εργοστάσιο στην Ελβετία. Ο Dr. Lauber ανακάλυψε τον κύλινδρο τυλίγματος του αλουμινόχαρτου και τη χρήση του ως προστατευτικού τροφίμων. Οι πρώτες του χρήσεις αφορούσαν κυρίως καταναλωτικά προϊόντα, όπως σοκολάτες και τσιγάρα.
Σελοτέιπ (1930)
Σελοτέιπ (1930)
Γύρω στα 1750 επινοήθηκε η πρώτη κόλλα στη Μεγάλη Βρετανία.
Ήταν φτιαγμένη από ψάρια. Γρήγορα άρχισαν να χρησιμοποιούνται υλικά όπως φυσικό ελαστικό, κόκκαλα ζώων και πρωτεΐνες. Επίσης μια άλλη πολύ χρήσιμη εφεύρεση που κολλάει ήταν το σελοτέιπ. Δημιουργήθηκε το 1930 από τον επιστήμονα Richard Drew που ήθελε να κολλήσει τις χορδές στο μπάντζο του.
Πλαστικοί επίδεσμοι (1925)
Πλαστικοί επίδεσμοι (1925)
Οι πλαστικοί επίδεσμοι, γνωστοί και ως «Χανζαπλάστ», εφευρέθηκαν από τον υπάλληλο της εταιρείας «Johnson & Johnson», Earl Dickson το 1925.
Η γυναίκα του πάθαινε συνεχώς μικροατυχήματα. Έτσι, σκέφτηκε να κολλήσει μία χειρουργική γάζα σ’ ένα αυτοκόλλητο! Ενδιαφέρουσα όμως ήταν και η ιδέα του Nelson van Haarlem στη Νότια Αφρική. Έκανε το χρώμα του αυτοκόλλητου μαύρο για να μην ξεχωρίζει στα σώμα τα των κατοίκων της Αφρικής. Η συγκεκριμένη ιδέα τον έκανε πάμπλουτο!