«Αυτό που γλυτώνει απ’ το φτύσιµο όλους εκείνους που µε ειρωνεύονται επειδή θα περάσω όλο το καλοκαίρι στη Χαλκίδα είναι ότι δεν υπάρχει σάλιο!»
Η αφραγκίαση θέλει καλοπέραση. Γιατί η κρίση, δεν έχει αλλάξει τον Έλληνα…
Ο εξυπνάκιας φίλος
Καλώς ή κακώς, µάλλον κακώς, όλο και κάποιος φίλος σας θα πετάξει την κακία του ή θα προσπαθήσει να προβάλει µε προκλητικό τρόπο το ότι εκείν
ος κάπου θα πάει διακοπές. Μη τσιµπήσετε. Δαγκώστε τον!
Φίλος: «Πού έχεις κλείσει για διακοπές;»
Άφραγκος: «Στην Αποστολίδου και Μάλλιου γωνία.»
Φ: «Την πάτησες, φιλαράκι. Εγώ, που λες, θα την κάνω για Σαντορίνη σε ξενοδοχειάκι αστεροσκοπείο. Πέντε αστέρων!»
Α: «Με τόσα αστέρια κοίτα να κάνεις και καµία ευχή.»
Φ: «Τι ευχή;»
Α: «Μήπως και σου ξανασηκωθεί…»
Φ: «Το ηθικό;»
Α: «Όχι, το πέος σου!»
Φ: «Κάνε πλάκα, αλλά στο νησί δε θα µείνει θηλυκό που να µην “περάσω”.»
Α: «Από δίπλα του;»
Φ: «Την ώρα που εγώ θα απολαµβάνω ένα δροσιστικό κοκτέιλ στην πισίνα του ξενοδοχείου µου, εσύ θα βράζεις στη Χαλκίδα.»
Α: «Για ν’ απολαύσεις 15 µέρες στο Αιγαίο, έµεινες όλο το χειµώνα µε κοµµένο το κινητό, δεν πήγες σε club, δε χτύπησες ούτε µία γκόµενα (έκτακτα έξοδα «πολιορκίας») και απέκτησες το παρατσούκλι “συνταξιούχος”.»
Φ: «Ναι, αλλά τώρα εγώ θα κάθοµαι και θα τα ξύνω, κορόιδο!»
Α: «Καλά το λες. Θα τα ξύνεις. Εµένα θα µου τα ξύνουν!»
Φ: «Τι θες να πεις;»
Α: «Με απλά λόγια, εγώ θα είµαι µε τη δικιά µου, η οποία θα µου τα ξύνει, ενώ εσύ θα κάνεις παρέα µε τον ηλίθιο, ξερόλα barman του ξενοδοχείου.»
Φ: «Καλά, από τη ζήλια σου εσύ…»
Α: «Κοίτα να κάνεις αρκετά µπάνια.»
Φ: «Γιατί;»
Α: «Με την τσιγκουνιά που σε έδερνε όλο το χειµώνα είµαι σίγουρος πως η αίσθηση του νερού στο σώµα σου θα σε εκπλήξει ευχάριστα.»
Η γκρινιάρα σύντροφος
Τα καλά της σχέσης περιορίζονται µόνο στο χώρο της κρεβατοκάµαρας και µόλις για δέκα λεπτά. Μετά κυριαρχεί η γκρίνια και η ειρωνεία από τη σύντροφό σας για το ότι θα περάσει όλο το καλοκαίρι στη Χαλκίδα.
Σύντροφος: «Αγάπη µου, που θα πάµε διακοπές;»
Άφραγκος: «Θα σου το έλεγα τον Οκτώβρη, αλλά µια που ρώτησες, δε βλέπω να πηγαίνουµε φέτος.»
Σ: «Δηλαδή, θα περάσω όλο το καλοκαίρι στη Χαλκίδα;»
Α: «Τι να σου κάνω; Αφού όλο το χειµώνα φρόντισες να τον περάσεις µέσα στα κοµµωτήρια!»
Σ: «Τι πάει να πει αυτό;»
Α: «Πολύ απλά ότι εξαργύρωσες όλα τα χρήµατα που είχαµε στην άκρη σε extensions.»
Σ: «Ο Σάκης θα πάει την Κούλα στη Ρόδο.
Α: Εγώ θα σε πάω κατευθείαν στο πήδηµα!»
Σ: «Άλλα µου είχες τάξει στην αρχή της σχέσης µας.»
Α: «Δε θυµάµαι να σου είπα: “Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα και να περάσω πέντε µέρες στη Ρόδο µε πρωινό σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων και επιστροφή µε highspeed”.»
Σ: «Και τι θα κάνουµε όλο το καλοκαίρι στη Χαλκίδα;»
Α: «Ό,τι κάνουν οι περισσότεροι. Θα παριστάνουµε ότι πνιγόµαστε στη δουλειά.»
Σ: «Μα αγάπη µου, εσύ δε δουλεύεις.»
Α: «Ούτε οι άλλοι!»
Σ: «Εγώ θα πάω και θα πάρω διακοπο-δάνειο.»
Α: «Εσύ, µωρό µου, βαριέσαι να πάρεις τσιγάρα και θα πάρεις δάνειο;»
Σ: «Έχω µάθει ότι είναι πανεύκολο.»
Α: «Ναι, ειδικά για εσένα που δε φοράς και εσώρουχο, η αποπληρωµή του δε θα σε δυσκολέψει καθόλου.»
Σ: «Κάποια λύση πρέπει να υπάρχει για να πάω διακοπές.»
Α: «Ναι, να τα φτιάξεις µε άλλον!»
Σ: «Θα το κάνω. Αν νοµίζει ότι θα πεθάνω στην ψάθα µαζί σου, κάνεις λάθος!»
Α: «Στην ψάθα; Μα σου είπα, δε θα πάµε διακοπές!»
Ο ψωνισμένος γείτονας
Η παροιµία λέει πως όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, να περιµένεις να καεί και το δικό σου. Τι γίνεται όµως όταν ο γείτονας σού βάζει «φωτιές» µε το ψωνισµένο στυλ του; Του βουλώνεις το στόµα.
Γείτονας: «Η Χαλκίδα το καλοκαίρι δεν παλεύεται. Τα έχω κανονίσει όλα. Για ένα µήνα θα την αράξω σε µία παραλία σαν πασάς. Αλήθεια, εσύ θα την “κάνεις”;»
Άφραγκος: «Όπως βλέπω τους τραπεζικούς µου λογαριασµούς, δεν το “βλέπω”.»
Γ: «Α, κακώς! Όλοι µας χρειαζόµαστε vacations. Μάλιστα θα είναι µαζί µου και ένα φιλικό ζευγάρι µε το κότερό τους. Ξέρεις, κότερο είναι ένα υπερπολυτελές σκάφος.»
Α: «Ξέρεις, µαλάκας είναι κάποιος σαν κι εσένα!»
Γ: «Θα το εκλάβω ως αστείο.»
Α: «Μα γιατί; Αφού σοβαρολογώ. Θα πάρεις και την Καιτούλα µαζί σου;»
Γ: «Σου φαίνοµαι για µ…;»
Α: «Σου απάντησα πριν!»
Γ: «Όχι βέβαια. Εκεί δεν πάω µόνο για τη θάλασσα αλλά και για τις γοργόνες. Η Καιτούλα θα µείνει στο εξοχικό µας στις Αλυκές.»
Α: «Όπως πέρσι δηλαδή;»
Γ: «Ναι, αλλά εσύ πού το ξέρεις;»
Α: «Ελπίζω να έφτιαξες τη βρύση του δεύτερου µπάνιου. Δεν ερχόταν καθόλου ζεστό νερό.»
Γ: «Έχεις πάει στο εξοχικό µου;»
Α: «Ναι, όπως έχω «πάει» και µε την Καιτούλα!»
Γ: «Πες µου ότι µου κάνεις πλάκα για να µου χαλάσεις τις διακοπές.»
Α: «Σου κάνω πλάκα για να σου χαλάσω τις διακοπές.»
Γ: «Ουφ! Για µια στιγµή ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια µου.»
Α: «Ναι, εκεί που στέκεσαι έσκαψε χθες η ΔΕΗ.»
Γ: «Sorry κιόλας, αλλά η Καίτη έχει και κάποιο γούστο στους άνδρες.»
Α: «Το ξέρω αυτό και συµφωνώ απόλυτα µε την άποψή σου.»
Γ: «Πώς κι έτσι;»
Α: «Οι άλλοι που συνάντησα στο εξοχικό σας ήταν σαφώς οµορφότεροι από εµένα.»
Γ: «Συνεχίζεις την πλάκα;»
Α: «Όχι, αλλά η Καιτούλα σίγουρα θα συνεχίσει να σου ρίχνει κέρατο!»
Το αφεντικό της συμφοράς
Εντάξει, µπορεί να ανέχεσαι το διευθυντή σου όλο το χρόνο, αλλά αυτό δε σηµαίνει πως θα ανεχθείς και την καλοκαιρινή ειρωνεία του ως προς το θέµα των διακοπών. Κάνε τον να αισθανθεί ανασφάλεια.
Διευθυντής: «Θα λείψω για δύο µήνες στη Μύκονο.»
Άφραγκος: «Εγώ πότε θα πάρω την άδεια µου;»
< p style=”text-align: justify;”>Δ: «Κατά το Νοέµβρη και βλέπουµε. Εξάλλου πού µπορείς να πας διακοπές, βρε κατακαηµένε, µε την απενταρία που σε δέρνει;»
Α: «Μιας και λέµε για απενταρία, µ’ εκείνη την αύξηση τι θα γίνει;»
Δ: «Όσο θα βρίσκοµαι στο «Mykonos Paradise» να µη µ’ ενοχλήσεις. Γεια!»
(Μετά από κανένα µήνα)
Δ: «Τι γίνεται στο γραφείο, βρε χαµένε;»
Α: «Όλα καλά. Μην ανησυχείς. Η επίσκεψη των εφοριακών δεν εµπόδισε τη δουλειά µας.»
Δ: «Ήρθαν εφοριακοί και δε µε ειδοποίησες;»
Α: «Εσύ µου είπες να µη σ’ ενοχλήσω. Don’t worry, το τακτοποίησα εγώ.»
Δ: «Δηλαδή;»
Α: «Ζήτησαν τα φορολογικά µας βιβλία και τους τα έδωσα. Παιχνιδάκι σου λέω.»
Δ: «Θα σε σκοτώσω!»
Α: «Πολλά νεύρα έχεις. Δηλαδή αν σου πω ότι δάνεισα τα αυτοκίνητα της εταιρείας στην ειρηνευτική δύναµη του ΝΑΤΟ για το Ιράκ τι θα πεις;»
Δ: «Δε µπορεί να είσαι τόσο ηλίθιος!»
Α: «Α! Τελικά βρήκες κάτι να πεις.»
Δ: «Θα σε γδάρω ρε…, το καταλαβαίνεις;»
Α: «Την ίδια ακριβώς φράση είπε για σένα και ο δικηγόρος της πρώην γυναίκα σου.»
Δ: «Πού τον θυµήθηκες πάλι αυτόν;»
Α: «Αυτός σε θυµήθηκε και τηλεφώνησε. Του είπα κατά λάθος ότι η επιχείρηση έχει κηρύξει πτώχευση µόνο στα χαρτιά. Μάλλον για το ζήτηµα της διατροφής θα είχε καλέσει.»
Δ: «Απολύεσαι!»
Α: «Δηλαδή δε θα πάρω άδεια το Νοέµβριο;»
Ο εξυπνάκιας barman
Eκτός από τον καηµό σου ότι δε θα πας διακοπές, πρέπει να έρθεις αντιµέτωπος και µε το ηλίθιο στυλ κάποιου barman ο οποίος λίγο- πολύ θα σχολιάσει την κατάντια σου µε ειρωνικό τρόπο. Μη το πιεις αυτό το ποτήρι!
Άφραγκος: «Πιάσε ένα Martini.»
Barman: «Με ελιά ή χωρίς;»
Α: «Αν είναι τζάµπα, βάλε δυο, τρεις. Και λίγο ψωµάκι, αν βρίσκεται!»
B: «Ρε φίλε, για ποτό ήρθες ή για να φας; Δεν πας σε καµιά ταβέρνα;»
Α: «Πολύ καλή ιδέα. Θα µου δανείσεις κανένα ψιλό;»
Β: «Κατάλαβα. Για διακοπές βέβαια ούτε λόγος.»
Α: «Μπα, µη το λες. Έχω αφήσει απλήρωτους τους λογαριασµούς. Όπου να’ ναι θα αρχίσουν και οι διακοπές ρεύµατος.»
Β: «Εγώ απ’ την άλλη φιλαράκι, την κάνω για Πάρο. Θα την αράξω σε κανένα club και θα είµαι ο άρχοντας της µπάρας.»
Α: «Α! Για δουλειά θα πας.»
Β: «Όχι ρε, για διακοπές.»
Α: «Αφού θα δουλεύεις.»
Β: «Δεν το είχα σκεφθεί αυτό!»
Α: «Μια που γνωριστήκαµε, δε φέρνεις και κανένα µπολ µε πατατάκια;»
Β: «Έλα πιάσε.»
Α: «Δε µου δίνεις και την υπόλοιπη σακούλα µε τα πατατάκια; Αµαρτία να πάνε χαµένα!»
Β: «Ρε φίλε, δε σπας λίγο, γιατί είδα κάτι καλά κοµµάτια να πλησιάζουν;»
Α: «Δε µου αρέσουν τόσο τα κοµµάτια. Προτιµώ τις ολόκληρες!»
Β: «Βολέψου µε κανένα µπάζο και άσε τα πιπίνια στους επιστήµονες του είδους.»
Α: «Κέρασε τες δύο σφηνάκια από εµένα και τα βρίσκουµε µετά…»
Β: «Είσαι µεγάλη αποτυχία. Έτσι είναι, αν δεν έχεις στόχο στη ζωή σου…»
Α: «Κάνεις λίγο άκρη το κεφάλι σου;»
Β: «Γιατί;»
Α: «Για να δω µήπως στον τοίχο του µπαρ έχεις κρεµάσει κανένα πτυχίο ιατρικής!»