Μία ξανθιά ανέβηκε στο βήµα κατά τη διάρκεια προσπάθειας της να εκλεγεί αρχηγός. Η επιτροπή της έκανε απλές ερωτήσεις αλλά απαντούσε πάντα λάθος.Οι υπόλοιπες ξανθιές που παρευρίσκονταν και την υποστήριζαν, έλεγαν συνέχεια, δώστης άλλη µία ευκαιρία! Τελικά της έκαναν µία ερώτηση και απάντησε σωστά! Αλλά οι ξανθιές από κεκτηµένη ταχύτητα ξαναείπαν: Δώστης άλλη µια ευκαιρία!

Το σύντοµο αυτό ανέκδοτο εκφράζει τη σηµερινή µας πολιτική ζωή. Ο Καραµανλής ζητάει άλλη µια ευκαιρία. Αλλά, πόσες να του δώσουµε πιά! Εδώ που τα λέµε όµως, σε ποιον αξίζει να δώσεις µία ευκαιρία; Τελικά, ζούµε όντως σε µια εποχή που δεν υπάρχουν ηγέτες; Άνθρωποι µε ισχυρή προσωπικότητα, οραµατιστές µπροστά από την εποχή τους; Γιατί φτάσαµε στο σηµείο να λέµε το µη χείρον βέλτιστον και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να πηγαίνουµε στην κάλπη έχοντας αυτό στο µυαλό µας;

Είχαµε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουµε το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας, όταν ακούστηκε στα γραφεία µας πως στις τέσσερις Οκτωβρίου γίνονται εκλογές. Αυτό, άλλαξε αµέσως τα σχέδια µας για το πώς θα γινόταν η έκδοση. Αποφάσεις συσκέψεων ακυρώθηκαν και στη θέση τους έγιναν άλλες, καινούργιες, προκειµένου να αποφασιστεί η νέα, επίκαιρη θεµατολογία µας.

Την εικόνα του εξωφύλλου που ελάχιστα δευτερόλεπτα πρίν είδατε την είχα στο  µυαλό µου πολλά χρόνια. Όπως συνηθίζω να λέω, µια καλή ιδέα δεν πάει χαµένη, αρκεί να βρεθεί η κατάλληλη στιγµή που θα υλοποιηθεί. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά τα εξώφυλλα του Square έχουν πιο «ζεστά» χρώµατα, κάτι που δεν ισχύει στο παρόν τεύχος. Σε αυτό, κυριαρχούν τα χρώµατα του πάγου. Εσείς, γιατί πιστεύετε πως το έκανα αυτό; Ποια είναι τα συναισθήµατα που έχω για τις φετινές εκλογές και ποια είναι τα µηνύµατα που θέλω να περάσω; Πρίν προχωρήσετε στις παρακάτω σειρές, ξαναρίξτε του µια µατιά και αναρωτηθείτε τι πραγµατικά βλέπετε. Και µην πείτε µία ωραία γκόµενα, γιατί τότε λυπάµαι, αλλά χάσατε την ουσία.

Ποια είναι αυτή; Ας πιάσω αρχικά να αναλύσω τα χρώµατα. Το µπλέ που περιτριγυρίζει την υπέροχη Έλενα Φάκου που δέχθηκε αµέσως να µπει στο πετσί του ρόλου της αρχηγού, κάνει άµεση παραποµπή στο κόµµα που τα τελευταία χρόνια κυβερνάει την Ελλάδα. Το σχεδόν λευκό, παγωµένο δέρµα της από την άλλη, είναι όλα όσα µου βγάζουν οι φετινές εκλογές: Κρύο, παγωµάρα και απογοήτευση. απ’ όλους τους πολιτικούς, ανεξαρτήτως κόµµατος. Οι ρόζ «πινελιές» τώρα, στα µαλλιά, το εσώρουχο, την ταµπέλα του square, συµβολίζουν ουσιαστικά όλα τα ερωτικά σκάνδαλα που κατά καιρούς έχουν ακουστεί για πολιτικούς, σε εγχώρια αλλά και παγκόσµια κλίµακα.

Όσον αφορά τώρα τα υπόλοιπα στοιχεία που απαρτίζουν την εικόνα. Η Έλενα κάθεται πάνω σε µια κάλπη. Εκεί που θα έπρεπε κανονικά να καθόµαστε όλοι µας, πάνω από την κάλπη και όχι κάτω από αυτήν! Που σηµαίνει, µε τη δύναµη πού όντως έχει η ψήφος µας να επιλέγουµε ανθρώπους που θα µας εκπροσωπήσουν ή θα µας κυβερνήσουν, µε βάση το ποιος µπορεί να προσφέρει πραγµατικά στον τόπο του, και κατ’ επέκταση στη χώρα. Όχι µε γνώµωνα ποιος θα µας βολέψει καλύτερα στη µικρή και άχρωµη ζωούλα µας.

Όσον αφορά τώρα το ψηφοδέλτιο που εικονίζεται στο εσώρουχο. Αυτή τη στιγµή, αισθάνοµαι πως αν και όλοι µας επιθυµούµε να ρίξουµε την ψήφο µας στην κάλπη, τελικά εκείνη καταλήγει να πέφτει στα γεννητικά µας όργανα! Να το πω πιό απλά, έχουµε «γραµµένη» την ψήφο µας και αυτό µας κοστίζει και θα κοστίσει περισσότερο στα παιδιά µας. Όλα αυτά τα στοιχεία τώρα έχουν δοθεί µε αρκετή δόση χιούµορ, από τη στάση του µοντέλου µέχρι το σήµα της νίκης στο χέρι, που νοµίζω πως είναι απαραίτητη σε ένα περιοδικό όπως είναι το «Square»!  Τέλος, «ιδρύσαµε»ένα δικό µας κόµµα, µε έναν αρχηγό «κόµµατο» όπως είδατε, γιατί ουσιαστικά δε νιώθω πως κάποιο από τα ήδη υπάρχοντα αυτή τη στιγµή µε αντιπροσωπεύει και θα ήθελα να δω κάτι πραγµατικά νέο και όµορφο, σαν ιδέα, σαν ελπίδα, στο πολιτικό τοπίο. Τουλάχιστον το Φ.Α.Κ.Ο.Υ., το φετιχιστικό, απελευθερωτικό κίνηµα όµορφων υπάρξεων, είναι ειλικρινές ως προς τις προθέσεις του και λέει τη «γυµνή» αλήθεια, όσο όµορφη ή άσχηµη και αν είναι αυτή.

Εσείς, ξέρετε πολλούς πολιτικούς σήµερα που πιστεύετε πως σας λένε την αλήθεια; Μπορείτε να φέρετε στο µυαλό σας έστω ένα όνοµα που πιστεύετε πως ποτέ και σε καµία περίπτωση δε σας είπε κάποιο ψέµα;  Ελάχιστοι είναι αυτοί που είναι Μαυρογιαλούροι, γιατί, αν και σήµερα όταν λέµε έτσι έναν πολιτικό δεν είναι για καλό, µην ξεχνάτε πως στην ταινία ο Κωνσταντάρας ήταν το θύµα και κατά βάθος, αν και έλεγε και αυτός τα θα, θα του, είχε καλές προθέσεις! Αν µη τι άλλο, είχε και το κυριότερο προσόν: Ήταν φιλότιµος!

Κάτι που ακούγεται σήµερα µεταξύ σοβαρού και αστείου είναι πως και το ΠΑ.ΣΟ.Κ έκλεβε, αλλά τουλάχιστον το έκανε µε τακτ, είχε και την πολυετή εµπειρία διακυβέρνησης βλέπετε. Οι νεοδηµοκράτες από την άλλη, περίµεναν τόσα χρόνια στον πάγκο να έρθει η σειρά τους και όταν τελικά ήρθε έπεσαν σαν τους φτωχούς συγγενείς στον µπουφέ του γάµου! Η περίπτωση της Ν.Δ. µου θυµίζει µία από τις αγαπηµένες µου κωµικές ταινίες, «το µεγάλο φαγοπότι»! Οι ήρωες της ταινίας, κλείστηκαν σε µια βίλα για να αυτοκτονήσουν τρώγοντας, γιατί τα είχαν κάνει όλα και δεν τους έµενε κάτι άλλο να ζήσουν! Και για να µην κοµµατοστοχοποιήσω τα γραφόµενά µου, εσείς πιστεύετε πως σκάνδαλα θα σταµατήσουν κάποια στιγµή να γίνονται; Λυπάµαι αν θα σας χαλάσω το όνειρο, αλλά όσο υπάρχουν εξουσίες, θα υπάρχει και διαφθορά και µεγάλο φαγοπότι, κατά την ταπεινή µου άποψη. Είναι στο DNA του γραµµένο, δεν αλλάζει!

Τουλάχιστον και πάλι λαϊκά µιλώντας, εφόσον έτσι και αλλιώς το βιασµό δεν τον αποφεύγουµε, ας έχουµε µία κυβέρνηση που θα τον απολαύσουµε, που θα τον καταλάβουµε όσο το δυνατόν λιγότερο! Αν έρθει ένας πολιτικός και µου πει, «κοίτα, ναι θα βολευτώ και εγώ, αλλά θα ευηµερήσει και ο κόσµος όλος» και καταλάβω πως κάτι τέτοιο θα γίνει όντως, θα τον ψηφίσω! Δεν µπορώ άλλο την υποκρισία, τη µισώ! Προτιµώ την ειλικρίνεια και τα ξεκάθαρα πράγµατα. Το είπα ήδη όµως, ειλικρίνεια και πολιτική είναι ασύµβατες έννοιες. Το χάσµα µεταξύ τους γεφυρώνει η διπλωµατία που, µπορεί µεν να αποφεύγει πολέµους, αλλά δηµιουργεί και ψευδαισθήσεις. Και ο νοών, νοείτω…