Μια καθημερινή πραγματικότητα

Τα τηλεπαθητικά φαινόμενα δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο όσων έχουν «ιδιαίτερες» ψυχικές δυνάμεις!

Καθημερινοί άνθρωποι της «διπλανής πόρτας», τα βιώνουν διαρκώς, ακόμη κι αν δεν δίνουν την ανάλογη προσοχή ή αξία στο συγκεκριμένο φαινόμενο! Για να επιβεβαιώσουμε ευθύς εξαρχής την ύπαρξη της τηλεπάθειας, αναρωτηθείτε για λίγο: πόσες φορές έχετε σκεφτεί ένα δικό σας άνθρωπο και μετά από τρία δευτερόλεπτα σας τηλεφώνησε, ή τον συναντήσατε «εντελώς… τυχαία» στο δρόμο; Όμως τα παραδείγματα δε σταματούν εδώ!

Ψυχικές… «κλοπές»

Μπορεί μια απλή εμπειρία ψυχικού συντονισμού, να σε οδηγήσει στην αίθουσα του… δικαστηρίου;

Για παράδειγμα, σκεφτείτε δυο συναδέλφους που δουλεύουν στο ίδιο γραφείο. Ένας από τους δυο, θα πάρει προαγωγή στη δουλειά. Όμως υπό μια προϋπόθεση: να παρουσιάσουν ένα πρωτότυπο concept στον προϊστάμενό τους. Η στιγμή έρχεται για να παρουσιάσουν τις ιδέες τους. Όταν ανακαλύπτουν ξαφνικά πως και οι δυο, είχαν την ίδια ακριβώς ιδέα! Σε μια παρόμοια υπόθεση… εργασίας, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε πως κάποιος από τους δυο έκλεψε τις ιδέες του άλλου. Όχι απαραίτητα, καθώς δεν είναι διόλου απίθανο να «συντονίστηκε» ψυχικά ο ένας με τον άλλο!

Με λίγα λόγια, βίωσαν ταυτόχρονα μια τηλεπαθητική εμπειρία. Όμως έχει ενδιαφέρον να ερευνήσουμε πώς εκφράζεται ο ψυχικός συντονισμός. Μπορεί να μας βοηθήσει στην καθημερινή μας ζωή; Και το σπουδαιότερο: υπάρχει περίπτωση ν’ αποβεί επικίνδυνος;

«Σ’ είχα στο νου μου!»

Η τηλεπάθεια είναι κυρίως, οικογενειακή… «υπόθεση»! Ένας σημαντικός αριθμός ψυχιάτρων, ψυχαναλυτών και θεραπευτών – δηλαδή η πιο σκεπτικιστική ομάδα ειδικών – παραδέχεται ευθέως, πως υπάρχει ένας ανεξήγητος ψυχικός δεσμός μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού.

Μήπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το συγκεκριμένο «δεσμό», τηλεπάθεια; Θα ήταν χρήσιμο να αναφέρουμε την άποψη της ψυχολογίας, για έναν επιπλέον λόγο: πρόκειται για μια επιστήμη που είναι «εκ φύσεως» σκεπτικιστική. Άρα, όταν κάποιοι εκπρόσωποί της παραδέχονται ανοιχτά την ύπαρξη της τηλεπάθειας, τότε μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την όποια δυσπιστία μας!

Έτσι λοιπον, ο δρ. Ντομινίκ Ποϊβέ, ένας από τους πιο καταξιωμένους ψυχιάτρους στο Παρίσι, έχει σαφή άποψη για το ζήτημα. Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει πράγματι τηλεπαθητική «επικοινωνία», ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Μάλιστα, το φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο… έντονο, ανάμεσα στη μητέρα και στο γιο. Αναρωτιόμαστε αν πρόκειται για ψυχικό… «Οιδιπόδειο σύμπλεγμα»!

Πώς εκδηλώνεται η τηλεπάθεια «εξ’ αίματος»;

Η Μαρία Π., μια 55χρονη αισθητικός με καταγωγή από τη Χαλκίδα, είχε πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια μια μοναδική εμπειρία:

«Βρισκόμουν στη Φρανκφούρτη για δειγματισμό προϊόντων, όταν ξαφνικά ένιωσα να χάνω την επαφή με την πραγματικότητα. Δεν ένιωσα μόνο, αλλά κυριολεκτικά “είδα” το γιο μου, να γλιστράει από μια πισίνα όπου έπαιζε και να τραυματίζεται σοβαρά στο πρόσωπο και στην πλάτη. Μόλις τελείωσε αυτό το αλλόκοτο όραμα που είχα, τηλεφώνησα στον άντρα μου! Εκείνος όμως με καθησύχασε λέγοντας: τι τρέλες είναι αυτές που λες;».

Η ιστορία θα τελείωνε εδώ, αν -με την επιστροφή της στην Ελλάδα- δεν μάθαινε ότι το παιδί της είχε τραυματιστεί! Όμως επιπλέον, το ατύχημα έγινε εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η μητέρα «οραματίστηκε» το γεγονός! Η ίδια, μας είπε: «Μου το απέκρυψαν μέχρι να επιστρέψω, για να μη με πιάσει πανικός εκείνη τη στιγμή ». Ένα πράγμα είναι σίγουρο: εκείνο το βράδυ, η Μαρία Π. συντονίστηκε με το παιδί της, βλέποντας το ατύχημά του… live!

Είναι σχεδόν σίγουρο πως, ενώ ο ομφάλιος λώρος κόβεται όταν γεννιόμαστε, υπάρχει ένας άλλος, αόρατος «λώρος» που μας ενώνει με τη μητέρα μας. Δεν είναι λίγες οι καταγεγραμμένες περιπτώσεις σύμφωνα με τις οποίες, πολλές μητέρες δήλωσαν ότι έχουν αισθανθεί πως ένιωσαν τα ίδια τους τα παιδιά! Το ίδιο ακριβώς ισχύει όσον αφορά τον ψυχικό δεσμό που ενώνει τους δίδυμους αδερφούς. Όμως, μήπως τελικά, κατά κά ποιον τρόπο είμαστε όλοι ενωμένοι μεταξύ μας, μ’ έναν ιδιότυπο παγκόσμιο, εξωκοσμικό, «δεσμό»;

Ψυχικός «ομφάλιος λώρος»

Πρώτος ο Carl Jung, μίλησε για έναν παράξενο δεσμό που μας «συνδέει» με όλους τους ανθρώπους! Ο όρος του «συλλογικού υποσυνείδητου» χρησιμοποιείται από την αναλυτική ψυχολογία.

Ο Καρλ Γιούνγκ πίστευε ότι υπάρχει μια «αποθήκη» εμπειριών, στην οποία όλοι μπορούμε να έχουμε «πρόσβαση»! Μέσα σ’ αυτήν την αόρατη «αποθήκη», υπάρχουν άπειρα αρχέτυπα, όνειρα, κοινή συλλογική μνήμη, ακόμη και συλλογικά όνειρα! Για παράδειγμα, φανταστείτε την ανθρωπότητα σαν ένα σπίτι, στο υπόγειο του οποίου βρίσκονται –αντί για παλιά αντικείμενα ή βιβλία- όλα τα συναισθήματα που προαναφέραμε! Όταν μπαίνουμε σ’ αυτόν το «χώρο», παίρνουμε (κατά μια έννοια) αυτό που έχουμε ανάγκη.

Η μυστική «δίοδος» που οδηγεί στο συλλογικό υποσυνείδητο, ίσως να είναι τα όνειρά μας. Δηλαδή ο απόλυτος και χωρίς περιορισμούς χώρος της φαντασίας! Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που οι ψυχαναλυτές δίνουν ιδιαίτερη σημασία στα όνειρα που βλέπουν οι ασθενείς τους. Έτσι, δε θα μας έκανε εντύπωση, αν ακόμη και οι διάφορες μόδες και τάσεις κάθε εποχής, θεωρηθούν κάποτε ότι δεν είναι, παρά… εκφράσεις του συλλογικού υποσυνείδητου! Μήπως τελικά αντλούμε τις ιδέες και τις εμπνεύσεις μας, μέσα απ’ αυτήν την αόρατη αποθήκη;

Μυστηριώδης «ενδοσυνεννόηση»

Όλοι μας έχουμε ορισμένα κοινά συναισθήματα και κάποιες παρόμοιες απόψεις, όνειρα ή και ιδέες, που πηγάζουν από μία και μοναδική πηγή: το συλλογικό ανθρώπινο υποσυνείδητο.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ίσως μπορεί να εξηγηθεί γιατί -για παράδειγμα- δυο σεναριογράφοι, μπορούν να γράψουν ένα σχεδόν ιδιο σενάριο, αν και δεν είχαν «συνεννοηθεί» μεταξύ τους! Δεν έγινε κάποια… κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας! Απλώς, συντονίστηκαν με το συλλογικό υποσυνείδητο, παίρνοντας -ταυτόχρονα άθελά τους- την ίδια ιδέα που βρισκόταν μέσα στην «αποθήκη ιδεών»! Σας έχει συμβεί να πείτε «Το ίδιο σκέφτηκα να κάνω! Πώς γνώριζε ο άλλος τα σχέδιά μου;» Τώρα, ξέρετε πως! Όλοι μας παίρνουμε ιδέες από μία συγκεκριμένη… ψυχική «βάση δεδομένων»! Όμως τίθεται αυτόματα ένα εύλογο ερώτημα: πώς αντλούμε πληροφορίες από μια πηγή που δεν υπάρχει σε υλική μορφή;

«Σ’ έχω φακελωμένο»

Αν δε σας «εμπνέει» η ψυχολογική εξήγηση του φαινομένου, δεν έχετε παρά ν’ ανακαλύψετε τα «Ακασικά αρχεία»!

Στα σανσκριτικά, Akasha σημαίνει διάστημα, ουρανός ή αιθέρας. Η ίδια η λέξη «δηλώνει» τον τόπο όπου βρίσκονται «θαμμένα», δηλαδή σ’ ένα μη υλικό πεδίο! Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα «ακασικά αρχεία»  περιλαμβάνουν ολόκληρη τη «μυστική» γνώση. Όποιος πετύχει τον ψυχικό συντονισμό μαζί τους, τότε θα έχει βρει το «κλειδί» της έμπνευσης, αλλά και της προσωπικής επιτυχίας.

Η Χριστίνα Λ. είναι μεταφράστρια, μένει μόνιμα στη Χαλκίδα και μας έδωσε κάποιες περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τον ψυχικό συντονισμό. Η Χριστίνα είναι μια γυναίκα επιτυχημένη, σε βαθμό… «κακουργήματος»! Μας άφησε την εντύπωση, ότι δε γίνεται να σκεφτεί κάτι και να μην το πραγματοποιήσει. Από πού όμως αντλεί την ψυχική της ιδιαιτερότητα; Η ίδια μας είπε: «Για μένα, οι επιτυχίες στη ζωή δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει, είναι να μπορώ να επικοινωνώ με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, όπου κι αν βρίσκονται αυτά, χωρίς καν να τους τηλεφωνήσω. Αυτή είναι για μένα η πραγματική ευτυχία και επιτυχία στη ζωή»! Επειδή η Χριστίνα Λ. δεν τα έχει «χαμένα», δεν μπορούσαμε παρά να ακούσουμε προσεκτικά, τα όσα μας εξιστόρησε…

«Δεν έχω σήμα…»

Πώς μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει με τους άλλους, χωρίς να σηκώσει το ακουστικό του τηλεφώνου; Ερευνώντας το φαινόμενο του «συντονισμού» και τους «πρωταγωνιστές» του, οι απορίες μας άρχισαν να λύνονται μία μία!

Κυρίως δε, όταν η Χριστίνα Λ., ξεκίνησε να μας απαριθμεί τους τρόπους για να τον πετύχουμε: «Ο ψυχικός συντονισμός μοιάζει με την επιλογή μιας ραδιοσυχνότητας. Για παράδειγμα, θέλουμε ν’ ακούσουμε τον αγαπημένο μας σταθμό. Τι κάνουμε; Ψάχνουμε να βρούμε τη συχνότητα από την οποία εκπέμπει. Με τον ίδιο τρόπο, θα πρέπει να αναζητήσουμε την ψυχική συχνότητα με την οποία θέλουμε να συντονιστούμε. Ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε χειροπιαστά αποτελέσματα είναι πρώτον, να είμαστε χαλαροί και δεκτικοί. Δεύτερον, να πιστέψουμε σ’ αυτό που θέλουμε να πετύχουμε».

Της ζητήσαμε ένα «χειροπιαστό» παράδειγμα και μας απάντησε: «Δεν υπάρχουν με την έννοια που τα ζητάτε, αν ήταν έτσι κάτι τέτοιο θα είχε λύσει τα χέρια της επιστήμης. Αλλά, στο παρελθόν έχουν ακουστεί ιστορίες όπως αυτή όπου μία μητέρα σήκωσε με τα χέρια της ολόκληρο φορτηγό, για να σώσει το παιδί της που είχε εγκλωβιστεί κάτω απ’ αυτό. Από πού άντλησε τη φυσική δύναμη για να το κάνει; Μήπως χάρη στις ατελείωτες ώρες που περνούσε στο… γυμναστήριο; Όχι, φυσικά! Απλώς, πίστεψε ότι μπορεί να το πετύχει. Το ίδιο λοιπόν ίσως ισχύει για το ψυχικό συντονισμό: πίστεψε και θα έχεις… καθαρό σήμα!»

Καταστροφικές σκέψεις

Όμως ο ψυχικός συντονισμός μπορεί να επιφέρει ακόμη και ανεπιθύμητα ή αρνητικά αποτελέσματα! Αν και η τηλεπάθεια είναι εκ φύσεως ακίνδυνη, βρήκαμε μια μαρτυρία που επιβεβαιώνει το ρητό: «Κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις»!

Ο 35χρονος Γιώργος Μ. γεννήθηκε στη Χαλκίδα και τα τελευταία 15 χρόνια ζει στον Καναδά. Ξεκίνησε την καριέρα του ως νομικός σύμβουλος στο Τορόντο. Κάποια στιγμή στη ζωή του, «μετέτρεψε» το πάθος του για την όπερα σε… επάγγελμα!

Η εμπειρία που μας διηγήθηκε, μας έβαλε σε σκέψεις: πώς είναι δυνατόν, η ψυχική επικοινωνία με κάποιον άνθρωπο, να φέρει αρνητικά αποτελέσματα σ’ εκείνον που την βιώνει; Η ιστορία του Γιώργου, ξεκίνησε κάπως έτσι: «Ήταν Σάββατο μεσημέρι, μόλις είχα τελειώσει από τις πρόβες και καθάριζα την κουζίνα. Μπορεί να σου φανεί αστείο, αλλά όλα ξεκίνησαν από ένα σπασμένο… Pyrex»! Όταν ο Γιώργος άρχισε να περιγράφει την… αρνητικά «συντονισμένη» εμπειρία του, αναρωτηθήκαμε πού θα βρίσκαμε χώρο στο περιοδικό, για ν’ αναφέρουμε όλες τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες των λεγόμενών του.