Αδημοσίευτες φωτογραφίες μιας γυναίκας – πειρασμός.
Η Χρύσα Φούρλη ήταν δεκαέξι ετών όταν φωτογραφήθηκε για το Square τον Ιούνιο του 2004. Ήταν η πρώτη και µοναδική ανήλικη που έχουµε µέχρι σήµερα φωτογραφίσει. Με γραπτή γονική συναίνεση φυσικά!
Πανέµορφη, είχε μπει στο studio του φωτογράφου Βασίλη Καρύδη γνωρίζοντας πως «µετράει». Ήταν γοητευµένη από το φακό και ήθελε πολύ να ασχοληθεί επαγγελµατικά µε το µόντελινγκ. Παρά το νεαρό της ηλικίας της έδειχνε συγκροτηµένη και κατασταλαγµένη. Μια λολίτα που αν είχε ζήσει την εποχή του Τρωικού πολέµου, η ωραία Ελένη θα ήταν ακόµα στην Τροία!
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 2 του περιοδικού Square, τον Ιούνιο του 2004.
«Μου αρέσουν τα λευκά µπικίνι, η φαντασία στο sex, το κορµί μου, οι µηχανές µεγάλου κυβισµού, η βότκα µε λεµόνι, τα «περίεργα» σκουλαρίκια, και το µπάνιο σε πισίνα!»
Το στήσιμο στα ραντεβού πάντα μου την έδινε στα νεύρα. Το εικοσάλεπτο στήσιμο που μου έκανε η Χρύσα για τη συνέντευξη, μου την έδωσε κατακούτελα!
Είναι δύσκολο να περπατάς στην Αβάντων με σκοπό να βρεις ένα ήσυχο μέρος, για να σου μιλήσει η Χρύσα. Νιώθεις πολλά ανδρικά βλέμματα να καρφώνονται πάνω σου και μια φωνή από μέσα σου να ουρλιάζει: Ανάψτε τα air – conditions!
– Χρύσα τί θα πάρεις;
– Ένα Perrier.
– Καφέ δεν πίνεις;
– Όχι. Μου τη «βιδώνει» που όλος ο κόσμος πίνει καφέ. Δεν μου αρέσει να κάνω ό,τι κάνουν οι πολλοί.
– Έκανες όμως φωτογράφηση. Κάτι που έχουν κάνει πάρα πολλοί.
– Αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Ήθελα πάρα πολύ να το κάνω και χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία.
– Θες να ασχοληθείς με το modeling;
– Φυσικά και θέλω! Μου αρέσει το όλο κλίμα που επικρατεί στο χώρο αυτό. Συναναστρέφεσαι με κόσμο, κάνεις γνωριμίες, ζεις την ένταση και τη ζωντάνια του επαγγέλματος. Όσον αφορά τις κακοτοπιές, σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν. Είναι στο χέρι σου να αντισταθείς και να κάνεις καριέρα χωρίς να θυσιάσεις την αξιοπρέπεια σου.
«Δεν με ενοχλεί αν δείχνω µεγαλύτερη από την ηλικία μου. Με βοηθάει ώστε να με πλησιάζουν µεγαλύτεροι άντρες και να παίρνουν από τα χεράκια μου ωραιότατες χυλόπιτες!»
– Που και πως διασκεδάζεις;
– Συχνάζω πολύ στο Start και στο Μαντείο. Μου αρέσει να χορεύω, να ακούω μουσική, κυρίως Τechno, τα δυνατα χορευτικά κομμάτια, αλλά με απογειώνει ο Σταμάτης Γονίδης!
– Ποιος ήρθε;
– Σοβαρά, μου αρέσει να ρίχνω που και που κανένα τσιφτετέλι, όμως, πάντα ξεροσφύρι.
– Εεε… Τί εννοείς;
– Εννοώ πως, όταν βγαίνω, δεν πίνω. Τους τελευταίους δύο μήνες ασχολούμαι τουλάχιστον τρεις ώρες, επί καθημερινής βάσης με το στίβο και το ποτό είναι απαγορευμένο. Άσε που όλος ο κόσμος πίνει ποτα!
– Η λέξη sex σου λέει κάτι;
– Πολλά και διάφορα και καθόλου αδιάφορα. Αν πρόκειται να ρωτήσεις αν έχω εμπειρία, η απάντηση είναι καταφατική.
«Είμαι ευερέθιστη αλλά µε “κοντή” µνήµη»
– Ο χειρότερος τρόπος που σε έχει προσεγγίσει ένας άνδρας;
– Με τη συνηθισμένη ηλίθια ατάκα: «Κάπου σε έχω ξαναδεί» και συνεχίζοντας, εφόσον δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος, με την πρόταση κλισέ: «ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;».
– Ο ωραιότερος τρόπος προσέγγισης;
– Ένα βράδυ σε ένα μπαράκι με πλησίασε ένας τύπος και μου είπε: «σε ζηλέψανε οι άγγελοι του παραδείσου και σε ρίξανε στη γη;»
– Απ’ ότι καταλαβαίνω έχεις δύσκολα γούστα.
– Επειδή μου αρέσουν οι ψηλοί, ξανθοί, γυμνασμένοι και γαλανομάτες άνδρες, μπορείς να το πεις και αυτό.
– Δηλαδή ρίχνεις πολλές χυλόπιτες;
– Αμε…
– Έχεις φάει χυλόπιτα; (ρητορική ερώτηση)
– Ποτέ.
– Αν ήσουν άνδρας, τι δε θα έκανες;
– Δεν θα ήμουν λιγούρης, θα συμπεριφερόμουν με σεβασμό στις γυναίκες και δεν θα τις έβλεπα μόνο ως ένα απλό σκεύος ηδονής.
– Κάτι άλλο;
– Δεν θα έπιανα τα … μου μπροστά σε κόσμο!
« Με τους ανθρώπους δεν είμαι ιδιαίτερα “εύπιστη”»
– Ο έρωτας τί ρόλο παίζει στην ζωή σου;
– Δε ζορίζω καταστάσεις. Όταν ερωτεύομαι, ερωτεύομαι απόλυτα. Μη με βλέπεις έτσι free, κατά βάθος είμαι ρομαντική. Αν σου πω ότι μου αρέσουν τα κεριά και το φεγγάρι, τί θα πεις;
– Πως έχω κεριά και φεγγάρι στο σπίτι μου!
– Ψεύτη!
– Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
– Είμαι άτομο που θυμώνει εύκολα, αλλά συγχωρεί γρήγορα. Δεν είμαι ιδιαίτερα εύπιστη με τους ανθρώπους και πολλές φορές τα βάζω με τον ίδιο μου τον εαυτό.
– Σε δύσκολες καταστάσεις πως αντιδράς;
– Όταν λες δύσκολες, τι εννοείς;
– Είσαι στον Ιππόκαμπο. Το πάνω μέρος από το μπικίνι σου ξεκουμπώνεται. Τί κάνεις;
– Πετάω και το κάτω! (γέλια)
– Εσύ πετάς το μαγιό και η θερμοκρασία πετάει στα ύψη;
– Όχι μωρέ. Δεν είμαι ψώνιο με τον εαυτό μου. Πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι είμαι, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Άλλωστε σου είπα πως πολλές φορές δεν μου αρέσει ούτε ο ίδιος μου ο εαυτός.
– Κάθε πότε συμβαίνει αυτό;
– Ανάλογα με τις καταστάσεις και τα πρόσωπα, που επικρατούν ή εισβάλλουν στη ζωή μου.
– Περίπου ποιες θα είναι οι καταστάσεις και τα πρόσωπα στη ζωή σου μετά από 20 χρόνια;
– Αν εννοείς το γάμο τα παιδιά και την επαγγελματική μου πορεία, ένα είναι σίγουρο: δεν θέλω με τίποτα να παντρευτώ. Μου τη δίνει ότι θα πρέπει να είμαι θύμα της καθημερινότητας και της μονοτονίας. Παιδιά βέβαια θέλω πολύ να κάνω και ιδιαίτερα αγόρια. Όσον αφορά στην επαγγελματική πορεία μου who knows;
«Ο χειρότερος τρόπος να με προσεγγίσει κάποιος είναι με τη συνηθισμένη ηλίθια ατά-κα: “κάπου σε έχω ξαναδεί”!»
– Άν το παιδί σου είναι αγόρι και συγχρόνως ομοφυλόφιλος, τί θα κάνεις;
– Κοίταξε, είμαι υπέρ των σεξουαλικά απελευθερωμένων ανθρώπων. Όταν δεν ενοχλείς τους άλλους, αυτό που σε ευχαριστεί δεν πρέπει να είναι κατακριτέο από κανέναν.
– Επειδή μου φαίνεσαι πολύ τρελαμένο άτομο, με μια χρονομηχανή που θα ταξίδευες;
– Στην κοιλιά της μητέρας μου!
– Ξέρεις… Συνήθως η απάντηση, είναι κάπου στην αρχαία Αθήνα, στη Ρώμη…
– Το ξέρω, αλλά η μητρότητα είναι Θείο δώρο. Θα ήθελα να ξαναζήσω αντιλαμβανόμενη όμως αυτή τη φορά, την όλη διαδικασία της δημιουργίας μιας ζωής.
– Διακοπές θα πάς;
– Μάλλον για καμιά Μύκονο το βλέπω φέτος. Μουσική, θάλασσα και το λευκό μου μπικίνι! Θέλω να κάθομαι με τις ώρες στην παραλία και να μη σκέπτομαι τίποτα απολύτως. Μόνο να χαλαρώνω.
– Ενα άπιαστο όνειρο;
– Να την κάνω με ένα εκατομμύριο ευρώ για Βραζιλία, όπου θα κάνω ό, τι πιο τρελό μπορείς να φανταστείς.
– Για το τέλος, ποια παροιμία σε εκφράζει;
– Τυρί δεν είχαμε, ροκφόρ μας ήρθε. Δεν πιστεύω να το γράψεις στη συνέντευξη;