Η έλλειψη φόβου θα µπορούσε να εκληφθεί ως ένδειξη υπέρµετρου θάρρους ή και άγνοιας.

Η επιβίωση του από ατυχήµατα που άλλους ανθρώπους µπορεί και να τους είχαν οδηγήσει στο θάνατο, θέµα τύχης ή και καλής φυσικής κατάστασης. Ο συνδυασµός όµως και των δύο προκαλεί ερωτήµατα. Στην ηλικία των 11, ο  Σταύρος έπεσε στο έδαφος µε το κεφάλι από ύψος τεσσάρων µέτρων. Δεν είχε ούτε καρούµπαλο. Στα 12 του χρόνια γλίτωσε την τελευταία στιγµή από περιτονίτιδα και χειρουργήθηκε δίχως να αισθανθεί τον παραµικρό φόβο. Στα 22 του χρόνια βγήκε από το τσαλακωµένο του αυτοκίνητο µετά από τροχαίο δίχως την παραµικρή γρατσουνιά. Ο ίδιος αισθάνεται πως µπορεί να ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια δίχως φόβο οποιαδήποτε στιγµή το θελήσει. «Ποτέ µου δεν έχω νιώσει φόβο. Αισθάνοµαι πως δε µπορεί να µου συµβεί τίποτα. Όλες τις ώρες της ηµέρας έχω την αίσθηση πως κάποιος ή κάτι, που δε βλέπω αλλά αντιλαµβάνοµαι, είναι δίπλα µου και µε προστατεύει», µας είπε µε σιγουριά.

Αυτό το «κάτι» µας είπε πως τον συντροφεύει από την πρώτη µέρα που γεννήθηκε. Δηλώνει πως έχει µνήµες από την πρώτη στιγµή που είδε το φως της ζωής και µάλιστα µας περιγράφει µε λεπτοµέρειες το δωµάτιο του µαιευτηρίου που γεννήθηκε. «Ώρες ώρες σκέφτοµαι πως δεν ήρθα τυχαία στη ζωή. Νιώθω πως έχω κάποια αποστολή και µέσα από όλα αυτά τα ατυχήµατα που έχω περάσει είναι σαν κάποιοι να δοκιµάζουν τις αντοχές µου», είπε µε έµφαση. Ο Σταύρος πιστεύει πως είναι ξεχωριστός άνθρωπος. Μάλιστα έχει µελετήσει το θέµα για τα παιδιά του Απρίλη και θεωρεί πως κάποιοι που δεν έχουν τις δυνάµεις ώστε να ξεκινήσουν µε αυτά τα παιδιά έναν πνευµατικό πόλεµο, επιδιώκουν να αφανίσουν το φθαρτό τους στοιχείο, δηλαδή τη ζωή τους.

Ιστορίες από το ίδιο άρθρο (εκκρεμούν παραπομπές):

Τα σημάδια της Αύρας

Ο αρνητής των Δυνάμεων

Ο Ορός της Αλήθειας

Επιστροφή στο παρελθόν